vertrouwen

Even laten horen

Een krachtig woord

trouw en ver

Trek

Op een dag

Treurig hij/zij

rouwt en ver

Rek

Nooit aan gedacht

Het kan anders

ruw toveren

Met woorden

De basis blijft

Altijd hetzelfde

vertrouwen

Gek

Genoeg

Het rommelt al enige tijd.

Waar komt dat toch vandaan?

Hoort het bij ons bestaan?

Op weg naar de vergetelheid?

De winters beginnen vroeg

Het voorjaar warm en droog

Het hoeft toch geen betoog

De natuur zegt echt – genoeg

Niet alles hier volstouwen

Maar elders het idee doordouwen

Nog meer wegen en gebouwen

Koekoeksplan wordt uitgevouwen

Ei gelegd – het is zo gebeurd

Eigen nest wordt niet besmeurd

Het is Lente

De zonnestralen reiken helemaal tot de aarde

Voor boom en planten hebben zij hun waarde

De zangvogeltjes zijn volop in de weer

Met nesten bouwen van takjes en een veer

De schoffel trekt de harde kleibodem los

De terrastegels ontdoen van hardnekkig mos

Daarna struiken op voorjaarslengte snoeien

Zodat ze later in het jaar weer volop bloeien

Nog even en de wijzer mag een uur vooruit

De reebok schrikt omdat er iets bewoog

Het eerste kievitsei is een gewilde buit

Aan de avondhemel klimt de gele bol omhoog

Mijnheer uil stelt zijn jachtpartij nog even uit

Het is Lente – vandaar dit eigentijds betoog.

Kamp Almere

de ouders ooit hier gekomen
weggeplukt van hun eilanden
voor zes maanden weg dromen
in hutjes met dunne wanden

een terugkeer bleek niet mogelijk
gedachten bij de geboortegrond
geen liefde maar verstandshuwelijk
plek waar de volgende wieg stond

de Huizer is de naaste buur
het kamp in 't bos niet aan de ree
de kinderen volgen hun natuur

zij strijden met hun ouders mee
verblijf hier is van lange duur
de taal begint met ja en nee

Barcelona in maart

Donkere dagen van maart

Museum is op dinsdag dicht

Wanorde voor de deur gesticht

De kluizenaar die naar ons staart

Barcelona buigt onder de regen

Druppels worden hagelstenen

’t Volk neemt alras de benen

naar de barretjes in de stegen

Het vuil spoelt van de straten

Licht en onweer in de lucht

Houdt de flitsen in de gaten

Het is werkelijk geen gerucht

Daar waar de mensen over praten

Barcelona in maart het lijkt een klucht

Het familiediner

Het zijn valse sentimenten

opgeroepen door het geloof

Het gaat louter om de centen

De cijfertjes moeten omhoog

Een taart, een kaartje, een briefje

Een oproep om te komen eten

Ik was jouw helemaal vergeten

Ook hierbij geldt: je grieft me

Ik kan het niet langer aanzien

Heb daar echt niets te zoeken

Het eindigt altijd met gegrien

‘k Verstop me liever in de boeken

Dan te wachten op misschien

Om daarna heel hard te vloeken

De generaals

Links, rechts. Links – rechts

marcheren de partijen op.

Steeds verder verwijderd

van het front; de burger.

Pelotons – Halt!

Rechtsomkeert – Marsssjjjj.

Mijn stem gaat ook

verloren in het geweld.

De generaals kijken

niet naar een dode meer

of minder; zij bepalen

weer waar u mag staan.

Stemmen

Rood voor de ogen

Zo vaak bedrogen

Door blauw en groen

Paarse plekken

Bruin mag verrekken

‘k Weet wat te doen