De zomer is nu echt voorbij

Wie mij denkt te bedriegen
Die zoekt het hogerop
Ik zie de vogels vliegen
Zij zoeken zonlicht op
Richten zich op het zuiden
Zo heb ik horen verluiden

De zomer is nu echt voorbij
De avonden weer ingevuld
Meerstemmig in het rei
Toch klinkt het overal vol ongeduld
Kom zingen bij ons koor
’t Is wel wat vals – hoor

Mijn taalgebrek

Ik hunker naar een welkomstwoord

Vier letters kan ik krijgen
Het f-woord dat mijn droom verstoord
de bloeddruk flink laat stijgen

Wie heeft die inbreng ooit bedacht

Hij hoort voor goed te zwijgen
Hij heeft onze taal verkracht
Ik gun hem paardenvijgen

De mest waar hij zo graag in roert

krijg ik niet uit mijn mond
Ik luister naar iets wat opboert

Ach sorry, dat ik mij opwond

Mijn taalgebrek wordt afgevoerd
en daarvan doe ik nu kond

Lippen raken elkaar

De schaduwzijde
van mijn bestaan
Een open deur
gesloten raam

Het nachtelijk vuur

is uitgedoofd
Alleen kooltjes
gloeien nog wat na

In schemering

of dageraad

De zon bekijken
Hoog zien stijgen

Het woordgevoel

uit maan gewrongen
Zet iedereen – zelfs mij –
op het verkeerde been

De open lach

keert weer terug
De vinger wijst naar
hanengekraai

De laatste test

komt er nu aan
Wapengekletter
of…
lippen raken elkaar

De zinnen zien

het witverband
Ervaar het als
het helend zuur

Opstijgen uit de zee

Met grote sprongen
door het dorre land
op zoek naar water

De zon stijgt hoog

weet zich omringd
door trillende lucht

Geen houvast meer

dolfijnen springen
uit het zand omhoog

Verneveld is het brein

zodra de paarden
opstijgen uit  de zee

Snelwandelen

De verkrampte tred

en geen voeten van de vloer

jurywillekeur

olympische medaille

verstrekt zonder godenglans

Kriebels

Alles heeft zo
zijn eigen plaats
gekregen

Het kopje midden

voor het bord
geplaatst

De krant hoort in

het mandje netjes
opgevouwen

De bestekbak

moet altijd perfect
ingeruimd

De kleding in de

kast er mag niets
uitsteken

Hier word ik kriegel

van en gooi alles
door elkaar

In 't wilde weg

Gebrekkig is ‘t gedachtegoed
wie bedelt om medelijden
die wentelt zich in overmoed
door met woorden te gaan strijden

De middelvinger afgelikt

In ‘t wilde weg gaan steken
dat is een doel te ver gemikt
zo is al menigmaal gebleken

Wie parels en diamanten bovendien

met elkaar gaat vergelijken
die heeft het licht nog niet gezien

De waarheid zo zal alras blijken

gaat gepaard met veel gegrien
omdat zij in geen hart kan kijken

Opvallend

Teruggetrokken
In een hoekje
Op een bankje
Onopvallend
Zo opvallend

Mijn gedachten

Uit het centrum
Niemand ziet je
Niemand hoort je
Het middelpunt

Uitgesproken

Stilzwijgend
Vol gevaren
Op de blaren
Nu opgebrand

Doorgevochten

Vastgebeten
Uit de nesten
Verder leren
Leven in balans