Een toost

Het lijkt wellicht een beetje cru

een kleine toost op u en U
zo aan het eind van ’t jaar
gewoon een klein gebaar

We toosten op gezondheid

een jaartje zonder strijd
een jaartje voor de armen
ook met hen heb ik erbarmen

Verder denk ik aan de dieren

geen vuurwerk steek ik af
om oud en nieuw te vieren

Mijn lief gun ik een toverstaf

waarmee ze alles kan versieren
de waardering komt pas achteraf

ware liefde

ware liefde

 

zelfs in de donkerste nacht

schijnt er licht

je moet het willen zien

 

via een overvloed

van druppels

door het tranendal gevoed

kom ik bij jouw licht terecht

 

ik laat mij meevoeren

op jouw stroom

en ervaar ware liefde

Tikkend hart

Verstrooid met gouden letters

het winters tafereel
Geplooid de blauwe luchten
plukkend aan het struweel

De zon die op en ondergaat

en strooit met mooie kleuren
De takken van de boom
die op de bodem treuren

Maar alles heeft zijn doel

zoals het ijs op water
Het is het tikkend hart
van mijn liefdestheater

Liefde zie ik

Het verhaal

van berg en dal
van mij en jou
zo samen op de aarde

Het kloppend hart

waar onze dorst
steeds wordt gelest

Geen zon of maan

maar liefde zie ik
in jouw blauwe ogen
strak herspiegeld

Hier kan geen ijskorst

aan weerstaan

Boodschap

Het dartelt op de wind
Verboden voor de ogen
Een boodschap voor haar
Blond bruin rood of zwart
Maar ook voor grijze mijzen
Ik zou er geen doekjes om winden

Waarom zou ik jokken

Hoe scherp is het beeld

op de lens gebrand
De lijnen al eeuwen
geleden getrokken

De randen van afval

en opstaan zijn klein
De geulen zijn dalen
Ik voel me betrokken

De aarde bedekt

met lava en met mos
De boomgrens verlaten
na urenlang sjokken

Het zweet breekt mij uit

en druppels die vallen
op glinsterend graniet
Waarom zou ik jokken

De lat van de wereld

ligt hoger en hoger
Ook ik stel mijn eisen
en zal niet meer mokken

Kerstgedicht

De kerstboom straalt
Zijn lichtjes uit
Het donker faalt
Het kerstfeest muit

Geen stille nacht

En ook geen krib
Maar diep doordacht
Op deze trip

De dis gevuld

Weg met taboes
Er wordt gesmuld

Tot slot de mousse

De kerst onthuld
Het is mijn blues

Zee der liefde

Zee der liefde

 

Opstijgen

uit de zee

of juist

het ondergaan

 

Dat is geen vraag

Het is het weten

van vandaag

de kennis dat de maan

mijn Maan

altijd zal blijven

drijven

in de zee der liefde

omdat ik van je houd

zo samen

gaan wij hand in hand
zo samen
gaan wij door het leven
zo samen
kunnen wij alles aan

wie kijkt

er zo naar boven
wie kijkt
er zo naar trouw
wie kijkt
er zo naar bloemen
wie kijkt
er zo naar jou

ik bied je

al mijn liefde aan
ik bied je
een beschermde plek
ik bied je
ook al mijn tranen

omdat ik van je houd

de wassende maan

men wacht en wacht

het is voorspeld
al in een ver verleden

het ochtendlicht

voorspelt ons
weinig goeds op heden

de grijze wolken zakken

langzaam naar
de verdoemde aarde

het hellevuur blijft weg

de voorspelling
heeft geen waarde

de Maya-kalender

heeft ons aan
het twijfelen gebracht

de grauwe mist trekt op

de wassende Maan
heeft hierop gewacht

De zon breekt door

Wie zich met bergen

gaat omringen
zit in een kloof met
andere belangen

Hoe mooi het ook

spiegelt besef dat
er in ieder bergmeer
een rimpeling zit

Juist in wintertijd

breekt de zon door
voor hen die haar
willen ontvangen

Het zout van de ogen

Heb vertrouwen

in de uitgestoken hand
die je meevoert
over onbekend water

Ook al is de zee zo diep

er is altijd in die diepte
een bodem aanwezig
ook al zie je haar niet

Laat je meeslepen

langs spitse rotsen
en trotseer samen
met haar de branding

Bereik omringd

door liefde de kust
daar kust zij het zout
van je ogen

Uit liefde geboren

Het leven dobbert

op eb en vloed

Zo hard als graniet

oogt het hart
en scherp als een mes
klinken woorden

langs de afgrond

balancerend
tot in eeuwigheid

Bij aantrekkingskracht

weerbaarheid vergroten
door afstoting -
zoals gelijke polen

maar…

De weekmaker lonkt

uit liefde geboren

Gedicht

Fantasie gaat met mij op de loop

Geluk neemt mij bij het handje
We nemen saam de hemelgang
en wandelen langs het randje

De Acheron is wijd en zwart

De boot een wankel wrak
De overtocht duurt veel te kort
voor wie met het leven brak

De veerman is al eeuwenoud

zet schimmen over het water
Hij plukt de obol uit je mond
en is een slecht debater

Ik wend mij nu tot Pegasus

Het pad wordt strak verlicht
Hij geeft mij de gewenste ruimte
en heeft de overgang gedicht

De winter

De hoofdpijn stijgt

Ontlading is genot
De wind jaagt voort
neemt vlokken met zich mee

De bodem is bedekt

De koolmees zoekt zijn noot
Het avondrood
vol winterglans

De takken buigen

Hoor ze knakken in het bos
De vijver is bedekt
met ondoorzichtig ijs

De eerste stap

Geen kant meer op
De winter laat
mij nimmer onberoerd

Kunst van het oog

Ik leer er naar te kijken

De lens is al gebruikt
Zij weet van geen wijken
En staart mij altijd aan

Het is de schone schijn

Van goed bewerken
Creatie van het brein
Dat werkt er altijd aan

GeDreven zijn betoog

Bedient ook jouw wenken
Schone kunst van het oog
Wen daar dus maar vast aan



Kijk maar eens op www.jovadre.nl