De lucht ademt
rook dwarrelt happend omhoog
hijgend hol ik
achter de feiten
de kuch klinkt
ook - na jaren -
droog
wie
’t weet
mag
het zeggen
het zeggen
mag
tweet
wie
Hield zij daar de wacht
zo aan het einde
van ons paadje
of was het slechts
een compromis
van haar daar
in haar witte vacht
Even kijken twee
vurige ogen naar
mij om
Het is haar manier
om mij te laten weten
je stoort me
mensendier
Zij richt zich weer
op nachtelijke ogen
- zo zonder mededogen
voor al die vogels
die nog slapen -
en aan de overkant
daar wacht nog meer
zij danst in ’t
rood
op spitzen
haar spel
eindeloos
ontdekt
een glimlach
als beloning
het lied gezongen
alleen
door haar begrepen
het is het lot
van deze
solospeelster