Oproep

Heus het is nog niet te laat

Doe dus eindelijk eens
waar u echt voor staat
Nee, ik zeg hier niets gemeens
Wel doe ik een gemeende oproep
Politiek trek aan uw stutten
Met u wordt het zo een troep
of doe mee: blok kamp Rutte

Drentsche Aa

De ochtend geeft

mij zoveel moed
‘k Zie haar dampen
in zilvergloed

De wereld geeft

haar frisheid prijs
en voert mij mee
naar ’t Paradijs

De bomen staan

in gouden glans
Zij wachten op
een nieuwe kans

Ook aan d’oever

zo heel alleen
Water kronkelt
er fraai omheen

Passioneel

voor aan de wand
De luchten van
het Drentse land

 

Foto: Ron ter Burg

Warmte

Kleuren komen tot leven

zoeken hun weg

al kruipend

door het stof

de sporen

Ik kan niet zonder

het licht

zo overweldigend

zo heet

De zon bepaalt

het ritme van de dag

of is het nacht

zonder plaatselijke

sterren

De schaduw brengt

niet alleen verlichting

maar geeft ook lucht

aan woorden

in deze terugtrekkende

oceaan

Foto: Giuseppe Chiauzzi

Geen tijd meer om te vluchten

De kerk van het vertrouwen
Al eeuwen op de top
Uit rode steen gehouwen
Gewoon iets verderop

Zo in het groene gras

Ver weg van de mensen
Wijst naar wat ooit was
Volgestouwd met wensen

Omringd door fraaie luchten

Steeds verder uit het lood
Hoor duidelijk het zuchten

Voel je nu niet te groot

Geen tijd meer om te vluchten
Het wachten op de dood

de droom

inwendig

het gevecht
terugkerend
meerjarenplan
de cellen vol
hoopvol gestemd
voortgang gestremd

in therapie

vermoeidheid
kop omhoog
vanzelfsprekend
ommezwaai
in een draai

gezwollen

uiteengespat

Padstelling

Kwaadaardig is de toon

in opzet een gezwel
de klankkast zit vol hoon
zijn leiderschap een kwel

De band om door te snijden

het boek is al gedicht
contact beter vermijden
padstelling onbelicht

Mijn stekels ver omhoog

de juiste snaar te pakken
onder de eikelboog

subtiel het ego knakken

ik staak hier mijn betoog
en zet hem bij de zakken

Voor jou

Hoe hol –

en bol - de zee
die golft
en klotst
nooit stil
en altijd leeft
zo is mijn liefde
voor jou

Opa IJsbeer

Een opa uit Almere

wil van iedereen iets leren
hij kijkt eens hier
en maakt plezier
het liefste met ijsberen

Fiets

Zonder licht op een fiets

dat vind ik geen witz
voor je gaat vallen
dat ding ergens stallen
dan breek je echt niets

De afrekening

De afrekening

Het gevoel ergens bij te horen

en er absoluut niet bij horen.

Dat gevoel dat groeit,

als een etterend gezwel.

Het welkomstwoord, zo vrolijk. En dan?

Nog even

en het doodzwijgen begint.

Wie is daarmee begonnen?

 

Ik duik in mijn korte

geschiedenis.

De levensloop slingert als zwarte

rook van links naar rechts op de wind

van het geheugen.

 

Soepel zwaaiend

zie ik kleurloze rokjes langer worden.

Nog even kneden van

de schedel voor het inslapen.

De draak stuitert tussen hem

en voor haar. Wie ziet hem

als de Maan schijnt

en zichzelf in oorlogsgebied belicht.

Zo open. Kwetsbaar.

 

Onbegrepen humor vloeit

als hars tussen vingers.

Sneu

velen.