De afrekening
Het gevoel ergens
bij te horen
en er absoluut
niet bij horen.
Dat gevoel dat
groeit,
als een etterend
gezwel.
Het welkomstwoord,
zo vrolijk. En dan?
Nog even
en het doodzwijgen
begint.
Wie is daarmee
begonnen?
Ik duik in mijn
korte
geschiedenis.
De levensloop
slingert als zwarte
rook van links
naar rechts op de wind
van het geheugen.
Soepel zwaaiend
zie ik kleurloze rokjes
langer worden.
Nog even kneden
van
de schedel voor
het inslapen.
De draak stuitert
tussen hem
en voor haar. Wie
ziet hem
als de Maan
schijnt
en zichzelf in
oorlogsgebied belicht.
Zo open.
Kwetsbaar.
Onbegrepen humor
vloeit
als hars tussen
vingers.
Sneu
velen.
Mooie diepgang deze, opa!!
BeantwoordenVerwijderenHeb je schrijven een tijdje niet bekeken, maar lijkt wel of je af en toe een andere stijl gebruikt:-)
Graag gelezen:-)
Dat klopt helemaal. Ik houd niet van een stijl. Laat me inspireren door het moment. Acties, natuur, cultuur, nieuws en giet dat wel of niet in een andere vorm. Neem soms heel persoonlijke momenten mee. Probeer met woorden te spelen of juist met vormen. En het is niet altijd geslaagd.
Verwijderen