De zon verdween

De zon laat haar stralen
vallen
in het moeras
zoals het was
toen
de zon verdween

De lucht trilt na

Het water siddert

spiegelt
de warme gloed
van vloeiend vuur
toen
de zon verdween

De grond zuigt door

De weg oneindigt

achter
jouw horizon
en schuift mee
toen
de zon verdween

En om ons heen

In de oneindigheid
van ons bestaan
geeft rust
het tijdpad aan

het voorjaar

geeft ons bloemen
de zomer
brengt de warmte mee
de herfst
de kaalheid
om te gluren
en in de winter
kleden we ons aan

en om ons heen

heerst rust

gevangen

in wit licht
de liefde
voor de Maan

verbinden

het is de overgang

van dag naar nacht
van donker naar licht

ook

de schaduw zien

als de verdediger
van goed naar kwaad

of

het schemergebied

als oneindige brug
tussen liefde en haat

en

de pijlers staan

tussen jou en mij
verbinden
het licht
met het donker

Niets aan de hand

Beloftentijd is ruim voorbij

We schuiven ze nu snel opzij
En doen weer wat we willen
En jullie mogen allemaal gillen

Met alle plannen op een rij

Is het vooral een woordenbrij
Waarop de waarheid staat te trillen
Dus wordt het tijd het volk te villen

Gaat het onverhoopt toch mis

Dan is er nog niets aan de hand
Dan ontvangen wij de erfenis

Een baantje ergens in het land

Met geld dat is geen kattenpis
Voor de toekomst is dat relevant

Schoonheid

omgevingskracht verspild

het gebeurt soms ongewild
dat onze droom verstilt
als het naakte leven trilt

niks evenwicht verstoren

dit beeld kan mij bekoren
de takken lichtjes bevroren
natuur is straks herboren

wie in het centrum staat

en eenzaamheid verstaat
pleegt nimmer plagiaat

‘k reageer niet altijd adequaat

maar schoonheid in ’t kwadraat
dat is waar het hier om gaat

Nivellering

Het akkoord zo blijkt

is slechts een woord
tussen twee partijen

Voor wat het waard is

Gebrek aan nivellering

Een spel van machten

De kiezer stemt niet

voor het failliet
van deze politiek

Verstrikt in haar netten

De zoektocht voert

langs zachte kleuren
Kijk mee net voorbij
de eeuwige horizon

Altijd maar de zee

die trekt en afstoot
Het gevecht aangaat
met botters en Booren

Verstrikt in haar netten

laat ik mij meevoeren
Volledig vertrouwend
op wederzijdse liefde

Versla het diep verdriet

Lasten willen dragen

Toekomst in het verschiet
Pijlers zijn geslagen

Wie bouwt er met ons mee

Verbindt het goed met kwaad
Stapt over op lijn twee
En duldt geen overdaad

De ogen zijn gericht

Op centrum van de macht
Daar schijnt het eeuwig licht
Een waardig afscheid wacht

Versla het diep verdriet

Nu niet meer versagen
Spiegel je in dit lied

Liefdesarmen vol met rozen

Wankel is het evenwicht
Afgronden die trekken
Eventjes de benen strekken
Turen naar dat vergezicht

Namen in de boom gekerfd

Zure appel doorgebeten
Slangenhuid ligt volgevreten
Tot haar leven verder sterft

Angst en pijn wisselen af

Tijdens ’t aangenaam verpozen
Dicht erbij en soms veraf

Heus je mag wel weer eens blozen

Rode kleuren zijn geen straf
Liefdesarmen vol met rozen