Afgronden die trekken
Eventjes de benen strekken
Turen naar dat vergezicht
Namen in de boom gekerfd
Zure appel doorgebetenSlangenhuid ligt volgevreten
Tot haar leven verder sterft
Angst en pijn wisselen af
Tijdens ’t aangenaam verpozenDicht erbij en soms veraf
Heus je mag wel weer eens blozen
Rode kleuren zijn geen strafLiefdesarmen vol met rozen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten