Rust

Het is het dagelijks geweld

dat stormachtig in mij woedt
en de onzekerheid voedt
waarmee ik ben uitgeteld

Het is de natuur van denken

die tegen haren strijkt
en met een schuin oog kijkt
hoe mijn gedachten zwenken

Tot het gezond verstand

elke attack weerstaat
en weer op aarde landt

En als het leven verder gaat

neemt rust de overhand
zonder dat het mij nog schaadt

Kastje

De pomp staat afgesteld
al meer dan zestig jaar
toch ben ik nog niet klaar
heb ik net nog gemeld

Ze geven mij advies

jij bent het kloppend hart
vol liefde en van smart
nu stoppen is niet kies

Dus ga ik nog even door

luister naar wederhoor
en neem het juiste spoor

Zelfs harsen is niet zuur

een kastje op mijn muur
goed voor de levensduur

Luisteren naar mijn lijf

De kronkels in mijn hoofd

laten mij niet met rust
het gaat heel onbewust
er is iets weg - geroofd

En niemand die het ziet

maar als ze weer beginnen
daar ergens diep van binnen
dan weet ik ‘t eventjes niet

Ik wil hard roepen: blijf

uit mijn buurt - het snauwen
het helpt als ik het schrijf

Maar nu een tijdje rouwen

en luisteren naar mijn lijf
pas dan krijg ik vertrouwen

Scherp

De arm valt slap

Ik spreek

met dubbele ogen

De zin komt uit de neus

Kracht zit in het hoofd

De vinger

wijst naar de kin

Ik vind houvast

bij mijn liefde

De ochtend

start met mist

reflectie

ik ben zo bang

zo bang
als de dood
voor
      het
           einde

UITVERGROOT

Geluk

Mijn zomer is nu wel voorbij

toch blijven in mijn dromen

de kinderdagen komen

zo onbezorgd en vrij

 

Maar de bladeren die vallen

de mist trekt op naar mij

de scheiding komt nabij

het oog zit vol kristallen

 

Het zaad woekert voort

de mist komt op mijn pad

en ’t najaar raakt ontspoord

 

Het geluk waarvoor ik bad

heeft mij weer aangehoord

ik droog mijn tranenschat