Gelaten
laat ik alles ogenschijnlijk gaan.
De pijn zit diep
van binnen.
Die ogen vol emotie
laten mij niet los.
Voor stilte om mij heen
heeft zij gekozen.
Vol weemoed
denk ik aan die dagen.
Op armafstand
met vingertoppen aangeraakt.
De klassieken
blijven altijd boeien.
De kunst
van de eigen smaak.
Zoals dit verhaal
met zijn open eind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten