Een toost

Het lijkt wellicht een beetje cru

een kleine toost op u en U
zo aan het eind van ’t jaar
gewoon een klein gebaar

We toosten op gezondheid

een jaartje zonder strijd
een jaartje voor de armen
ook met hen heb ik erbarmen

Verder denk ik aan de dieren

geen vuurwerk steek ik af
om oud en nieuw te vieren

Mijn lief gun ik een toverstaf

waarmee ze alles kan versieren
de waardering komt pas achteraf

ware liefde

ware liefde

 

zelfs in de donkerste nacht

schijnt er licht

je moet het willen zien

 

via een overvloed

van druppels

door het tranendal gevoed

kom ik bij jouw licht terecht

 

ik laat mij meevoeren

op jouw stroom

en ervaar ware liefde

Tikkend hart

Verstrooid met gouden letters

het winters tafereel
Geplooid de blauwe luchten
plukkend aan het struweel

De zon die op en ondergaat

en strooit met mooie kleuren
De takken van de boom
die op de bodem treuren

Maar alles heeft zijn doel

zoals het ijs op water
Het is het tikkend hart
van mijn liefdestheater

Liefde zie ik

Het verhaal

van berg en dal
van mij en jou
zo samen op de aarde

Het kloppend hart

waar onze dorst
steeds wordt gelest

Geen zon of maan

maar liefde zie ik
in jouw blauwe ogen
strak herspiegeld

Hier kan geen ijskorst

aan weerstaan

Boodschap

Het dartelt op de wind
Verboden voor de ogen
Een boodschap voor haar
Blond bruin rood of zwart
Maar ook voor grijze mijzen
Ik zou er geen doekjes om winden

Waarom zou ik jokken

Hoe scherp is het beeld

op de lens gebrand
De lijnen al eeuwen
geleden getrokken

De randen van afval

en opstaan zijn klein
De geulen zijn dalen
Ik voel me betrokken

De aarde bedekt

met lava en met mos
De boomgrens verlaten
na urenlang sjokken

Het zweet breekt mij uit

en druppels die vallen
op glinsterend graniet
Waarom zou ik jokken

De lat van de wereld

ligt hoger en hoger
Ook ik stel mijn eisen
en zal niet meer mokken

Kerstgedicht

De kerstboom straalt
Zijn lichtjes uit
Het donker faalt
Het kerstfeest muit

Geen stille nacht

En ook geen krib
Maar diep doordacht
Op deze trip

De dis gevuld

Weg met taboes
Er wordt gesmuld

Tot slot de mousse

De kerst onthuld
Het is mijn blues

Zee der liefde

Zee der liefde

 

Opstijgen

uit de zee

of juist

het ondergaan

 

Dat is geen vraag

Het is het weten

van vandaag

de kennis dat de maan

mijn Maan

altijd zal blijven

drijven

in de zee der liefde

omdat ik van je houd

zo samen

gaan wij hand in hand
zo samen
gaan wij door het leven
zo samen
kunnen wij alles aan

wie kijkt

er zo naar boven
wie kijkt
er zo naar trouw
wie kijkt
er zo naar bloemen
wie kijkt
er zo naar jou

ik bied je

al mijn liefde aan
ik bied je
een beschermde plek
ik bied je
ook al mijn tranen

omdat ik van je houd

de wassende maan

men wacht en wacht

het is voorspeld
al in een ver verleden

het ochtendlicht

voorspelt ons
weinig goeds op heden

de grijze wolken zakken

langzaam naar
de verdoemde aarde

het hellevuur blijft weg

de voorspelling
heeft geen waarde

de Maya-kalender

heeft ons aan
het twijfelen gebracht

de grauwe mist trekt op

de wassende Maan
heeft hierop gewacht

De zon breekt door

Wie zich met bergen

gaat omringen
zit in een kloof met
andere belangen

Hoe mooi het ook

spiegelt besef dat
er in ieder bergmeer
een rimpeling zit

Juist in wintertijd

breekt de zon door
voor hen die haar
willen ontvangen

Het zout van de ogen

Heb vertrouwen

in de uitgestoken hand
die je meevoert
over onbekend water

Ook al is de zee zo diep

er is altijd in die diepte
een bodem aanwezig
ook al zie je haar niet

Laat je meeslepen

langs spitse rotsen
en trotseer samen
met haar de branding

Bereik omringd

door liefde de kust
daar kust zij het zout
van je ogen

Uit liefde geboren

Het leven dobbert

op eb en vloed

Zo hard als graniet

oogt het hart
en scherp als een mes
klinken woorden

langs de afgrond

balancerend
tot in eeuwigheid

Bij aantrekkingskracht

weerbaarheid vergroten
door afstoting -
zoals gelijke polen

maar…

De weekmaker lonkt

uit liefde geboren

Gedicht

Fantasie gaat met mij op de loop

Geluk neemt mij bij het handje
We nemen saam de hemelgang
en wandelen langs het randje

De Acheron is wijd en zwart

De boot een wankel wrak
De overtocht duurt veel te kort
voor wie met het leven brak

De veerman is al eeuwenoud

zet schimmen over het water
Hij plukt de obol uit je mond
en is een slecht debater

Ik wend mij nu tot Pegasus

Het pad wordt strak verlicht
Hij geeft mij de gewenste ruimte
en heeft de overgang gedicht

De winter

De hoofdpijn stijgt

Ontlading is genot
De wind jaagt voort
neemt vlokken met zich mee

De bodem is bedekt

De koolmees zoekt zijn noot
Het avondrood
vol winterglans

De takken buigen

Hoor ze knakken in het bos
De vijver is bedekt
met ondoorzichtig ijs

De eerste stap

Geen kant meer op
De winter laat
mij nimmer onberoerd

Kunst van het oog

Ik leer er naar te kijken

De lens is al gebruikt
Zij weet van geen wijken
En staart mij altijd aan

Het is de schone schijn

Van goed bewerken
Creatie van het brein
Dat werkt er altijd aan

GeDreven zijn betoog

Bedient ook jouw wenken
Schone kunst van het oog
Wen daar dus maar vast aan



Kijk maar eens op www.jovadre.nl

De zon verdween

De zon laat haar stralen
vallen
in het moeras
zoals het was
toen
de zon verdween

De lucht trilt na

Het water siddert

spiegelt
de warme gloed
van vloeiend vuur
toen
de zon verdween

De grond zuigt door

De weg oneindigt

achter
jouw horizon
en schuift mee
toen
de zon verdween

En om ons heen

In de oneindigheid
van ons bestaan
geeft rust
het tijdpad aan

het voorjaar

geeft ons bloemen
de zomer
brengt de warmte mee
de herfst
de kaalheid
om te gluren
en in de winter
kleden we ons aan

en om ons heen

heerst rust

gevangen

in wit licht
de liefde
voor de Maan

verbinden

het is de overgang

van dag naar nacht
van donker naar licht

ook

de schaduw zien

als de verdediger
van goed naar kwaad

of

het schemergebied

als oneindige brug
tussen liefde en haat

en

de pijlers staan

tussen jou en mij
verbinden
het licht
met het donker

Niets aan de hand

Beloftentijd is ruim voorbij

We schuiven ze nu snel opzij
En doen weer wat we willen
En jullie mogen allemaal gillen

Met alle plannen op een rij

Is het vooral een woordenbrij
Waarop de waarheid staat te trillen
Dus wordt het tijd het volk te villen

Gaat het onverhoopt toch mis

Dan is er nog niets aan de hand
Dan ontvangen wij de erfenis

Een baantje ergens in het land

Met geld dat is geen kattenpis
Voor de toekomst is dat relevant

Schoonheid

omgevingskracht verspild

het gebeurt soms ongewild
dat onze droom verstilt
als het naakte leven trilt

niks evenwicht verstoren

dit beeld kan mij bekoren
de takken lichtjes bevroren
natuur is straks herboren

wie in het centrum staat

en eenzaamheid verstaat
pleegt nimmer plagiaat

‘k reageer niet altijd adequaat

maar schoonheid in ’t kwadraat
dat is waar het hier om gaat

Nivellering

Het akkoord zo blijkt

is slechts een woord
tussen twee partijen

Voor wat het waard is

Gebrek aan nivellering

Een spel van machten

De kiezer stemt niet

voor het failliet
van deze politiek

Verstrikt in haar netten

De zoektocht voert

langs zachte kleuren
Kijk mee net voorbij
de eeuwige horizon

Altijd maar de zee

die trekt en afstoot
Het gevecht aangaat
met botters en Booren

Verstrikt in haar netten

laat ik mij meevoeren
Volledig vertrouwend
op wederzijdse liefde

Versla het diep verdriet

Lasten willen dragen

Toekomst in het verschiet
Pijlers zijn geslagen

Wie bouwt er met ons mee

Verbindt het goed met kwaad
Stapt over op lijn twee
En duldt geen overdaad

De ogen zijn gericht

Op centrum van de macht
Daar schijnt het eeuwig licht
Een waardig afscheid wacht

Versla het diep verdriet

Nu niet meer versagen
Spiegel je in dit lied

Liefdesarmen vol met rozen

Wankel is het evenwicht
Afgronden die trekken
Eventjes de benen strekken
Turen naar dat vergezicht

Namen in de boom gekerfd

Zure appel doorgebeten
Slangenhuid ligt volgevreten
Tot haar leven verder sterft

Angst en pijn wisselen af

Tijdens ’t aangenaam verpozen
Dicht erbij en soms veraf

Heus je mag wel weer eens blozen

Rode kleuren zijn geen straf
Liefdesarmen vol met rozen

Oproep

Heus het is nog niet te laat

Doe dus eindelijk eens
waar u echt voor staat
Nee, ik zeg hier niets gemeens
Wel doe ik een gemeende oproep
Politiek trek aan uw stutten
Met u wordt het zo een troep
of doe mee: blok kamp Rutte

Drentsche Aa

De ochtend geeft

mij zoveel moed
‘k Zie haar dampen
in zilvergloed

De wereld geeft

haar frisheid prijs
en voert mij mee
naar ’t Paradijs

De bomen staan

in gouden glans
Zij wachten op
een nieuwe kans

Ook aan d’oever

zo heel alleen
Water kronkelt
er fraai omheen

Passioneel

voor aan de wand
De luchten van
het Drentse land

 

Foto: Ron ter Burg

Warmte

Kleuren komen tot leven

zoeken hun weg

al kruipend

door het stof

de sporen

Ik kan niet zonder

het licht

zo overweldigend

zo heet

De zon bepaalt

het ritme van de dag

of is het nacht

zonder plaatselijke

sterren

De schaduw brengt

niet alleen verlichting

maar geeft ook lucht

aan woorden

in deze terugtrekkende

oceaan

Foto: Giuseppe Chiauzzi

Geen tijd meer om te vluchten

De kerk van het vertrouwen
Al eeuwen op de top
Uit rode steen gehouwen
Gewoon iets verderop

Zo in het groene gras

Ver weg van de mensen
Wijst naar wat ooit was
Volgestouwd met wensen

Omringd door fraaie luchten

Steeds verder uit het lood
Hoor duidelijk het zuchten

Voel je nu niet te groot

Geen tijd meer om te vluchten
Het wachten op de dood

de droom

inwendig

het gevecht
terugkerend
meerjarenplan
de cellen vol
hoopvol gestemd
voortgang gestremd

in therapie

vermoeidheid
kop omhoog
vanzelfsprekend
ommezwaai
in een draai

gezwollen

uiteengespat

Padstelling

Kwaadaardig is de toon

in opzet een gezwel
de klankkast zit vol hoon
zijn leiderschap een kwel

De band om door te snijden

het boek is al gedicht
contact beter vermijden
padstelling onbelicht

Mijn stekels ver omhoog

de juiste snaar te pakken
onder de eikelboog

subtiel het ego knakken

ik staak hier mijn betoog
en zet hem bij de zakken

Voor jou

Hoe hol –

en bol - de zee
die golft
en klotst
nooit stil
en altijd leeft
zo is mijn liefde
voor jou

Opa IJsbeer

Een opa uit Almere

wil van iedereen iets leren
hij kijkt eens hier
en maakt plezier
het liefste met ijsberen

Fiets

Zonder licht op een fiets

dat vind ik geen witz
voor je gaat vallen
dat ding ergens stallen
dan breek je echt niets

De afrekening

De afrekening

Het gevoel ergens bij te horen

en er absoluut niet bij horen.

Dat gevoel dat groeit,

als een etterend gezwel.

Het welkomstwoord, zo vrolijk. En dan?

Nog even

en het doodzwijgen begint.

Wie is daarmee begonnen?

 

Ik duik in mijn korte

geschiedenis.

De levensloop slingert als zwarte

rook van links naar rechts op de wind

van het geheugen.

 

Soepel zwaaiend

zie ik kleurloze rokjes langer worden.

Nog even kneden van

de schedel voor het inslapen.

De draak stuitert tussen hem

en voor haar. Wie ziet hem

als de Maan schijnt

en zichzelf in oorlogsgebied belicht.

Zo open. Kwetsbaar.

 

Onbegrepen humor vloeit

als hars tussen vingers.

Sneu

velen.

Wat is zoeter dan de regen

Wat is zoeter dan de regen

Geeft de warmte door aan mij
Ook al zit het wel eens tegen
Zachte honing van de bij

Amor schiet nu al zijn pijlen

Zonder boogje op mij af
Vlijtig strijk ik alle zeilen
Liefde is voor mij geen straf

Bloemen geuren

Frisse kleuren
Zoemend speuren
Over heide

Snaren scheuren luiten klinken

Strand ligt er verlaten bij
Gouden vonken weemoed blinken
Droomvakantie is voorbij

Bloemen geuren

Frisse kleuren
Zoemend speuren
Over heide

Wat is zoeter dan de regen

Geeft de warmte door aan mij
Ook al zit het wel eens tegen
Zachte honing van de bij

De schors valt van de bast

Mijn zwarte kant komt boven

De appel ligt in twee

Het Paradijs gesloten

Heimelijk tevree

 

Geen sporen achterlaten

Het slangenvel gevuld

Eva en haar naaktheid

Zoiets wordt nu onthuld

 

De voortgang discutabel

Zoiets heet broedermoord

Uit Adams brein ontsproten

Het volk compleet ontspoord

 

Praten over gelijkheid

Tussen man en vrouw

Vergeten onze naaste

Slechts zakelijk berouw

 

In zonde verder leven

Het Kruis is aangetast

Wie durft er nog te preken

De schors valt van de bast

Felrood

Felrood

 

Politici hebben het land

Er was geen sprake

van mede gedogen

 

Nog snel wat doen

Verkiezingen dus

over de vakantie getild

 

Ik ben het zoeken zat

Het stemadvies

is niet aan mij besteed

 

Ik word horendol

Allerlei waarheden

die niet kloppen

 

Ik zwicht niet meer

Het potlood aangepunt

en kleurt felrood

 

Omwenteling

Het hoofd moet leeg
Hoe zeg ik haar
dat eeuwge trouw
toch niet bestaat

Ik sluit de ogen

een voor een
Diepe rust daalt neer

Beweging van de lucht

Omwenteling

Het doet zo zeer

Ook deze roos heeft doornen

Ik heb mij weer geprikt

Het bloed stroomt

in een richting
tot de waterval

Beperkt bereik

De groeten aan
Ik kus voortaan
een lekker ding

Sorry

Gewoon een woord
Vijf letters lang
Om hier te delen
Het gaat vervelen

Je wordt bedankt

Evenwicht voorgoed verstoord

Landschap tovert voor mijn ogen
Al wat ik niet hebben kan
Niemand heeft nog mededogen
Met verstoten oude man

Wimpers lopen vol met tranen

Regenboog belooft wel goud
Maar daar kraaien luid drie hanen
En dan wordt het ijzig koud

Hoog geheven

Takken beven
Langer leven
Op niets gebouwd

Bliksem scheurt de hemel open

Donder rolt nog even voort
Helder licht de poort gaat open
Evenwicht voorgoed verstoord

Hoog geheven

Takken beven
Langer leven
Op niets gebouwd

Landschap tovert voor mijn ogen

Al wat ik niet hebben kan
Niemand heeft nog mededogen
Met verstoten oude man

De zomer is nu echt voorbij

Wie mij denkt te bedriegen
Die zoekt het hogerop
Ik zie de vogels vliegen
Zij zoeken zonlicht op
Richten zich op het zuiden
Zo heb ik horen verluiden

De zomer is nu echt voorbij
De avonden weer ingevuld
Meerstemmig in het rei
Toch klinkt het overal vol ongeduld
Kom zingen bij ons koor
’t Is wel wat vals – hoor

Mijn taalgebrek

Ik hunker naar een welkomstwoord

Vier letters kan ik krijgen
Het f-woord dat mijn droom verstoord
de bloeddruk flink laat stijgen

Wie heeft die inbreng ooit bedacht

Hij hoort voor goed te zwijgen
Hij heeft onze taal verkracht
Ik gun hem paardenvijgen

De mest waar hij zo graag in roert

krijg ik niet uit mijn mond
Ik luister naar iets wat opboert

Ach sorry, dat ik mij opwond

Mijn taalgebrek wordt afgevoerd
en daarvan doe ik nu kond

Lippen raken elkaar

De schaduwzijde
van mijn bestaan
Een open deur
gesloten raam

Het nachtelijk vuur

is uitgedoofd
Alleen kooltjes
gloeien nog wat na

In schemering

of dageraad

De zon bekijken
Hoog zien stijgen

Het woordgevoel

uit maan gewrongen
Zet iedereen – zelfs mij –
op het verkeerde been

De open lach

keert weer terug
De vinger wijst naar
hanengekraai

De laatste test

komt er nu aan
Wapengekletter
of…
lippen raken elkaar

De zinnen zien

het witverband
Ervaar het als
het helend zuur

Opstijgen uit de zee

Met grote sprongen
door het dorre land
op zoek naar water

De zon stijgt hoog

weet zich omringd
door trillende lucht

Geen houvast meer

dolfijnen springen
uit het zand omhoog

Verneveld is het brein

zodra de paarden
opstijgen uit  de zee

Snelwandelen

De verkrampte tred

en geen voeten van de vloer

jurywillekeur

olympische medaille

verstrekt zonder godenglans

Kriebels

Alles heeft zo
zijn eigen plaats
gekregen

Het kopje midden

voor het bord
geplaatst

De krant hoort in

het mandje netjes
opgevouwen

De bestekbak

moet altijd perfect
ingeruimd

De kleding in de

kast er mag niets
uitsteken

Hier word ik kriegel

van en gooi alles
door elkaar

In 't wilde weg

Gebrekkig is ‘t gedachtegoed
wie bedelt om medelijden
die wentelt zich in overmoed
door met woorden te gaan strijden

De middelvinger afgelikt

In ‘t wilde weg gaan steken
dat is een doel te ver gemikt
zo is al menigmaal gebleken

Wie parels en diamanten bovendien

met elkaar gaat vergelijken
die heeft het licht nog niet gezien

De waarheid zo zal alras blijken

gaat gepaard met veel gegrien
omdat zij in geen hart kan kijken

Opvallend

Teruggetrokken
In een hoekje
Op een bankje
Onopvallend
Zo opvallend

Mijn gedachten

Uit het centrum
Niemand ziet je
Niemand hoort je
Het middelpunt

Uitgesproken

Stilzwijgend
Vol gevaren
Op de blaren
Nu opgebrand

Doorgevochten

Vastgebeten
Uit de nesten
Verder leren
Leven in balans

Ochtendmens

’t is nog niet veel
slechts een klein beetje

maar toch…

je merkt het wel

het wordt al later
lichter

voor hen…

die ’s morgens vroeg

hun luiken open
doen

Uitverkoop

De etalages hangen vol
met trendy raincoats
eronder staan rijen
pumps met high heels

Je kunt er niet omheen

overal in de City
zie je exclusive design
het is Summer sale

Na een middag shoppen

volgt een uurtje chillen
tijdens het happy hour
achter een glas ice tea

Ik ben al lang afgehaakt

heb geen behoefte
aan de Uitverkoop
van de Nederlandse taal

Polder

Noem mij rustig een betweter

Die zich nergens toe laat dwingen
Ik zeg niet vroeger was alles beter
Toch houd ook ik van oude dingen

Ik zie ze mokken iedere dag

Ze mopperen op de polder
Misschien voor hen een hard gelag
Maar zonder woonden zij op zolder

Hier is de ruimte om te bouwen

In dit land heerst geen woningnood
Ik zeg het in het volst vertrouwen
In deze polder wil ik straks dood

Die arme Schleck

Ach schreck , ach schreck
Die arme Schleck
Moet hij nu weg
bij Radio Shack

Vingers aflikken

Spuiten of slikken
Dat is de vraag
Wie laat hem stikken

Bezwete lijven

Wat vocht afdrijven
Niets aan de hand
En toch verstijven

De Tour de France

krijgt weer geen kans
op quatorze juillet
verdween de glans

het is mijn beurt

het einde van de dienst
één foto nog te gaan
de telefoon blijft akelig stil
het beeld verengt stilaan

de letters dansen voor de ogen
een hol vat vol plezier
kapitalen springen er NET uit
geen punten komma´s als versier

halfweg de ogen sluiten
de handen zijgen in de schoot
vandaag of toch nog gisteren
vielen alle zinnen uit de boot

gerinkel in de verte
iets dat mij eventjes opbeurt
de glimlach rond de lippen
ik ga - het is mijn beurt 

Mijn hart slaat over

Zo mooi rond
verdeeld in vakjes
zestig in totaal
de vinger schokt
langs ieder streepje
een duidelijke tik

Op het kwart

een luide bons
Mijn hart slaat over

Ritmisch schokt

de adem mee
Ik luister stilte
en dommel weg

Die dag

Nooit meer is het
als toen
die dag

Het telefoontje

dat ik pleegde
Het antwoord
dat ik kreeg toen
die dag

De schok

de schrik
van toen
die dag

Alles is echt anders

sinds toen
die dag

De plek

benader ik
anders dan toen
die dag

Het verdriet

de woede
gaan hand in hand
sinds toen
die dag

Het slijt nooit

alleen het ermee
omgaan
is anders
dan toen
die dag

Ik hoef niets

meer te zeggen
De band voelt hechter
dan ooit tevoren

Geluk is niet te koop

Hoor ik die lach

Zie ik de glimlach
rond jouw mond
Voel ik de gel
in je haren

Ik kijk naar je

en denk aan toen

Geluk is niet te koop

Jij zit in mijn hart
Waarom
dan toch die traan

het klopt

de zorgen
voor mij
uitgeschoven
de deurknop
in de hand
het vloerkleed
los geknoopt
het klopt
aan deze kant

Vrijheid

Ik zie de vlaggen hier
vrolijk wapperen
de kinderen rennen
lachend over straat

Ik hoor de muziek

op grote pleinen
knop vol open zodat
niemand het verstaat

Ik denk aan gisteren

een dag vol eerbied
aan onze vrijheid
het doodse gelaat

Ik voel intens mee

kijk naar het gezicht
wit weggetrokken
van de kindsoldaat

De vrolijkheid daar

is ver te zoeken
bevochten vrede
komt hem voor te laat

De kunst van kijken

De schaduw valt
over de frisse tuin
Wacht
op de regendruppel
De tulp staat nog
fier overeind

De dame gehuld

in een dikke jas
Het regenkapje
verbergt het haar
Klik
hij legt haar vast

De lucht klaart op

met de regenboog
Licht
verschijnt in haar oog
De kunst van kijken
vanuit de eigen ziel

Het zijn

Het geluid galmt door
De waarheid heeft
haar eigen gezicht

Een grote grijns lokt

De retoriek stapt
over zijn schaduw

Het Maanlicht glanst

Niet het geslacht
maar het zijn blinkt

Dierenportret

De buizerd is mijn eerste optie
maar werkt voor geen meter mee
Het beest is veel te opvliegerig
en rooft het vogeltje mee

Dus…

Het logeerhondje van de buren

maar dat blijkt een echte zwartkijker
en de reebok in het struikgewas
raakt al snel compleet verward

Daarom…

Nog één poging gewaagd dan

bij de goudvis in onze vijver
maar die trok meteen wit weg
en ligt na één shoot op apegapen

Wat rest…

Een foto van mijn kleinzoon

Gewoon een guitige knaap
Ook hij heeft er geen zin in
en dus sta ik voor aap

Tijd is geweten

Als ik die foto zie
krijg ik een schok
iedere keer weer

De ogen gericht

op de toekomst
vol liefde en pijn

Ik wieg je zacht

in mijn armen
aai over de bol

Meer kan ik niet

voortschrijdende
tijd is geweten

Het zoenoffer

aan de muze
is nu volbracht

De liefde is nog steeds aanwezig

Het is net als de dag van gisteren
Kleine kinderen worden groot

De dagen tellen op twee handen

En morgen ben je misschien dood

Het is al veertig jaar geleden

De vilten hoed nu uitvergroot

Het pochet uit mijn borstzak

Waar jij je neus ooit in snoot

Van blond naar zilvergrijze haren

En aan de stam de derde loot

De liefde is nog steeds aanwezig

Mijn ziel ligt voor jou bloot

Gerdi Verbeet

Is zij het echt die ogen
de bril
dat haar

Een net randje

in de trein
net boven die pulpkrant

Nee, dat kan niet

Kan niet waar zijn

Maar toch…

Ja?

Nee?

Dan zakt…

de pulp in de bak
Een zucht
Gelukkig
Ze is het niet

Het kind

Ik ben het kind

Zonder zijn ouders
Zo wereldvreemd

Moet ik mij schamen

voor wie ik ben
voor wie ik was
voor mijn bril
mijn maffe haar
mijn gulle lach
is die verdwenen
met mijn broer mee

Ik zie het kind

zo jong nog
in het hart geraakt
en zelf een kind
en nog een kind
en ieder kind
een eigen kind

Zo jong nog

ben ik
zo jong
al zolang
of keer ik terug
naar…
het kind