Sudderen

De voeten schuifelen

onvast over de bodem

de bevelen genegeerd

het bloed verzet zich

in mijn aderen -

knagen aan het vlies

woorden sudderen

bevend rond - uiting

van twijfelvermogen

propjes eerste rang

overmoed ‘n hak gezet

in het hart klinkt gezang

Het beeld

De trein fluit

de stoom

uit mijn oren

de ogen dicht

het beeld

van de dag

passeert

in vernield vlies

Nachtbrakers

Volg de sterren in de lucht

ook al zijn ze met zovelen

willen ze het licht niet delen

zijn ze daaglijks op de vlucht

’t Zonlicht wil hun krachten breken

a capella klinkt het zacht

miljoenen stemmen in de nacht

hoor hun kreunen hoor hun smeken

De Maan komt om een hoekje gluren

weet straks is het ook mijn tijd

en wil de zon het liefst doorsturen

Raak het overzicht niet kwijt

blijf maar tussen veilige muren

nachtbrakers kennen geen spijt

Boer zoekt vrouw

Hij zet ze aan het werk

en een keer naar de kerk

dat is beslist een must

want zondags heeft hij rust

 

Dan zit hij op zijn bank

en mist al snel de stank

van koeien en van mest

o ja, het melken is een test

 

De boer die zoekt een vrouw

hij neemt ze niet te nauw

hij neemt ze op het land

en zet ze daarna aan de kant

 

Met ’t vrouwvolk is hij heel snel klaar

slechts eentje kookt de piepers gaar

zij mag naar de bedstee mee

en tegen de anderen zegt hij nee

 

 

De pianist

De jas, telefoon, knip

het deksel opgetild
de vingeroefening
behendig glijdend
van links naar rechts
en eerlijk oversteken
zonder beperking

eenmaal slechts applaus

omdat het zo hoort

 

© Opa IJsbeer

Ketenen

Ketenen

 

Veeg de gedachten

op een hoop

leeg

leger

steeds leger

het hoofd

is dit genezing

of zijn het ketenen

van vergeten

 

 

Grote wens

Waaraan heb ik dit verdiend

mag ik dat misschien weten
voor het in mijn hoofd gaat keten
vraag ik aan mijn hartevriend

Niet dat hij besluit te luisteren

hij is immers het kloppend hart
en dompelt mij nogmaals in smart
door mijn tere geest te duisteren

Maar ik ben een strijdbaar mens

eeuwig kauwend op een toffie
genietend van het leven zo intens

Beschouw mij maar als schoffie

maar vervul die ene grote wens
‘k wil nog graag een Griekse koffie

 

De brug van het leven

De brug van het leven

 

Hoe vaak staan wij stil

bij wat wij zien

en beleven

echt stil

is het nooit om ons heen

 

Hoe vaak accepteren

wij de reikende hand

en wandelen

met elkaar over

de brug van het leven

 

 

 

Rust

Het is het dagelijks geweld

dat stormachtig in mij woedt
en de onzekerheid voedt
waarmee ik ben uitgeteld

Het is de natuur van denken

die tegen haren strijkt
en met een schuin oog kijkt
hoe mijn gedachten zwenken

Tot het gezond verstand

elke attack weerstaat
en weer op aarde landt

En als het leven verder gaat

neemt rust de overhand
zonder dat het mij nog schaadt

Kastje

De pomp staat afgesteld
al meer dan zestig jaar
toch ben ik nog niet klaar
heb ik net nog gemeld

Ze geven mij advies

jij bent het kloppend hart
vol liefde en van smart
nu stoppen is niet kies

Dus ga ik nog even door

luister naar wederhoor
en neem het juiste spoor

Zelfs harsen is niet zuur

een kastje op mijn muur
goed voor de levensduur

Luisteren naar mijn lijf

De kronkels in mijn hoofd

laten mij niet met rust
het gaat heel onbewust
er is iets weg - geroofd

En niemand die het ziet

maar als ze weer beginnen
daar ergens diep van binnen
dan weet ik ‘t eventjes niet

Ik wil hard roepen: blijf

uit mijn buurt - het snauwen
het helpt als ik het schrijf

Maar nu een tijdje rouwen

en luisteren naar mijn lijf
pas dan krijg ik vertrouwen

Scherp

De arm valt slap

Ik spreek

met dubbele ogen

De zin komt uit de neus

Kracht zit in het hoofd

De vinger

wijst naar de kin

Ik vind houvast

bij mijn liefde

De ochtend

start met mist

reflectie

ik ben zo bang

zo bang
als de dood
voor
      het
           einde

UITVERGROOT

Geluk

Mijn zomer is nu wel voorbij

toch blijven in mijn dromen

de kinderdagen komen

zo onbezorgd en vrij

 

Maar de bladeren die vallen

de mist trekt op naar mij

de scheiding komt nabij

het oog zit vol kristallen

 

Het zaad woekert voort

de mist komt op mijn pad

en ’t najaar raakt ontspoord

 

Het geluk waarvoor ik bad

heeft mij weer aangehoord

ik droog mijn tranenschat

De draad

Hoe sterk de draad

tussen jou en mij
in blauw gesponnen

Verstrikt in het web

van jouw angsten

De uitweg is hard

slechts het liefdeshart
biedt uitkomst

Een waas

Een waas

 

Weinig zicht

mist ontstaat

 

vertroebeling

van de geest

 

één moment

slechts

flitsen door het hoofd

 

een waas

voor de ogen

De keuze

Ik zie de blote voeten

de bruine ogen stralen
ongeloof over het geloof

nog even en de haat

krijgt ook bij hem
en haar de overhand

de keuze is gemaakt

het eindoordeel

ligt niet bij mij

Evenwicht

Evenwicht

 

Wie waagt de stap

naar de overkant

 

hoog

 

de kolkende zee

onder de voeten

 

droog

 

het evenwicht

tussen hemel en hel

Mist

Mist

 

Hier heerst de stilte

nog

de bomen groeien

uit de mist

nog even

want de zon klimt

al boven de bergen

nog even dan

en alles is weer opgelost

De maan

 

Het is de spanning van het licht

De zwarte kracht van het water
Het bootje wordt er uitgelicht
Door de volle maan die gaat er
Slechts even langs wat blijft
Is altijd donker en eenzaam
Het beeld voor mij verstijft

Als dank aan het hemellichaam

Oogst

 

Het hoort bij het seizoen

het oogsten van het koren
het aardappeltjes rooien
en nachtrust op rantsoen

De boeren weten wat ze doen

zij maken zelden brokken
de voren strak getrokken
zo wordt de oogst geen visioen

Toch gaat niet altijd alles goed

want storm valt niet te peilen
en wat de wind met ’t koren doet

Dus moet de boer voortijlen

en ’t resultaat van al die spoed
een oogst om van te kwijlen

Herfst

 

 

Takjes knakken

onder wielen

takken kraken

aan hun stam

 doodse bladeren

zompig geluid

regendruppels

kletterend

tegen mijn glazen

muzikaal eerbetoon

van de herfst

 

Gedicht

Wat maken woorden tot gedicht

Ik kan wel iets bedenken
Zoals het ritme uitgelicht
En schema’s die steeds wenken

Maar het rijmen is mij te gelikt

Geen open vragen aan het einde
Bedenk: hoe hij dat heeft geflikt
En onderzoek waarom hij regels ondermijnde

De zinnen zijn nu tegendraads

Voorspelbaar tevens zacht
En alles valt weer op zijn plaats

Zoals het donker in de nacht

Krijgt ook dit iets delicaats
Wanneer hij schaterlacht

De lucht ademt

De lucht ademt
rook dwarrelt happend omhoog
hijgend hol ik
achter de feiten

de kuch klinkt

ook - na jaren -
droog

Tweet

wie

’t weet

mag

het zeggen

 

het zeggen

mag

tweet

 

wie

Witte vacht

Hield zij daar de wacht

zo aan het einde

van ons paadje

of was het slechts

een compromis

van haar daar

in haar witte vacht

 

Even kijken twee

vurige ogen naar

mij om

 

Het is haar manier

om mij te laten weten

je stoort me

mensendier

 

Zij richt zich weer

op nachtelijke ogen

- zo zonder mededogen

voor al die vogels

die nog slapen -

en aan de overkant

daar wacht nog meer

 

Meisje met rood

zij danst in ’t rood

op spitzen

haar spel eindeloos

 

ontdekt

een glimlach

als beloning

 

het lied gezongen

alleen

door haar begrepen

 

het is het lot

van deze

solospeelster

Spijt

IK ben een boef
met een geweten
nadat de beelden
mij
hebben betrapt

HIJ ziet dat beeld
nog dagelijks

Morgen ben IK
het weer vergeten
dankzij
die ene slimme man

Stratego

En met de juiste stelling
ga ik vandaag op pad
zo doe ik de voorspelling

Hoe hoog leg ik de lat

al snel volgt een versnelling
gevolgd door het eerste gat

Het spel van bommen en soldaten

waar iedere strateeg naar kijkt
en waar jij de vlag weer strijkt
want ze hebben je in de gaten

Het is de leugen in jouw spel

die mij nog steeds verwart
jij hebt geen oog voor smart
en speelt het razendsnel

Pluk jou

De dag zo mooi begonnen

De zoen die ik jou gaf
Al was het wel wat laf
En 'k heb jou niet gewonnen

Jij bent zo puur natuur

En zonder enig geweld
Pluk ik jou uit het veld
En wandel naar de muur

Want dit kleurrijk bestaan

Brengt mij totaal van zinnen
Zo leef ik bij de waan

Ooit wil ik jou beminnen

Zoals de zon de maan
‘k Weet niet waar te beginnen

Weerwaterlicht

De lantaarns gaan uit

wie steekt de ochtend

hier in brand

 

De trilling van de lucht

gevoed door vogels

op hun palen

 

Het dradennetwerk

steekt schril af

zo vol van stroom

 

Weerwaterlicht bouwt

langzaam de droom op

van de dag

Duidelijk

Een groepje domme

ganzen

komt over

luid

en duidelijk

 

ik hef mijn ogen

ten hemel

en

sluit me af

 

Wanhoop

Ik ril bij de gedachte

die jij al lang verwachtte
het einde is nabij

De zon is ook al onder

dat is niet zo bijzonder
de Maan komt zo voorbij

De laatste lichten stralen

de wanhoop bij het falen
ik weet nog wat zei zij

De liefde is voor altijd

toch raak ik haar nu kwijt
de wanhoop groeit in mij

Morgen

Ik banjer door de straten

heb soms geen oog voor leed
ook al ben je in alle staten
het is maar dat je ’t weet

Ik loop in de wolken

en voor je het vergeet
de koe is al gemolken
die uiers had ik beet

Het is een dag vol zorgen

een dag die ertoe deed
ook al is de pijn verborgen

Er is een ding dat ik meed
dat is de dag van morgen
die bewaar ik voor de upgrade

 

Afgewend

Wie heeft

de weg

voor mijne voeten

uitgerold

Wie heeft

het zonlicht

opgebrand

Wie vermengt

het zout van

de zee

met mijne tranen

Ik heb mij afgewend

Mijn liefde voor dat land

Mijn liefde voor dat land

laat ik toch dikwijls blijken
een kwestie van goed kijken
dat krijgt de overhand

De heuvels en de dalen

de dorpen en een stad
het oude kalderimi-pad
dat valt niet in te schalen

Cultuur op een blaadje

de glimlach rond een mond
de wijn komt uit een vaatje

De vrouwen soms hoog blond

over al dat moois praat je
alsof je er dagelijks stond

Vierdaagse

Een vierdaagseloper met sproeten
wilde onderweg niemand groeten
hij liep met een blaar
rook het gevaar
en maakte zich snel uit de voeten

Liefde diep ingebed

De wind weet van wanten
Zij blaast haar eigen lied
Geen tijd voor lanterfanten
De uitkomst die zij biedt

Het strand zon overgoten

De zee blinkt in het goud
De lucht lichtblauw gespoten
Hier worden wij samen oud

De wens van de gedachten

Zomaar op papier gezet
Niet eenmaal maar karrenvrachten

Over ogen die trouw lachten

En de liefde diep ingebed
Met afsluitend: de binnenpret

waarde

voor waar

voor waar
waarvoor
de voorwaarde

van waarde

voor de waarde
voor wat het waard is

van de aarde

die niet rond is
maar…
bol

Het zit hem in de genen

Oke jouw mening telt

Ik geef me al gewonnen
Het spel is net begonnen
En draait weer om het geld

Niets meer om uit te geven

De beurs is helemaal leeg
Dat is wat ik verzweeg
Toen de aarde begon te beven

De Goden zijn verdwenen

De toppen koud en kaal
De stranden fel beschenen

Dan blikkert ook het staal

Het zit hem in de genen
Als ik het juist vertaal

het doodskleed

ach volg mij niet

het water
is zo koud

de hemel brandt

de avond
slaat op hol

het blauw wordt paars

het doodskleed
van de dag

lichtschittering

van sterren
voor de nacht

De pleinen stromen vol

De pleinen stromen vol

Het leger maakt overuren
De massa blijft horendol
De leiding moet het bezuren

Wie moet dit land gaan redden

Nu de mensen blijven rellen
De Islam durft daarop te wedden
Ze mogen stemmen gaan tellen

Het volk heeft gesproken

De Broederschap aan de macht
De democratie wordt gebroken
Het leger toont weer zijn kracht

De pleinen stromen vol…

De kluis blijft leeg

Het is Mijn dorp

en ooit bezongen
met het lied van de Spuit
ook zonder Hertog

Gewoon een week

pin mij er niet op vast
Oh Mama Mia
berg de beurs maar op

Daar sta je dan

de kluis blijft leeg
het baksel onbetaald
Ik knipoog naar de lens

Assen

Een motorcoureurtje op Assen

moest in de bochten steeds passen
maar op ’t rechte stuk
had de man meer geluk
en kon op de streep nog verrassen

Je hebt het niet

durf het nu aan

zeg het maar

hardop

Je hebt het niet

 

hj wil zo graag

of wordt hij soms

door iemand naar

het luchtledige

gepusht

 

de eerste stapjes

wel doordacht

zijn onverwacht

en          wankel

 

durf het nu aan

zeg het maar

hardop

Je hebt het niet

 

het vangnet

trek ik nu weg

dat is veel beter

beter dan de strop

waar hij straks aan

                bungelt

 

durf het nu aan

zeg het maar

hardop

Je hebt het niet

 

ach schattige

durf het nu aan

zeg het hardop

Je hebt het niet

Poets op wat roest

Het wachten moe

De avond valt
De maan schijnt
achter jouw wolk

In zakformaat

gehuld geduld
voor wie niet kijkt
naar al dat volk

De schone lach

klaterend hel
het schelleke
dat luid klinkt

Optimisme

trouw beloond
zonde dat goud
niet altijd blinkt

Oerwoud verdwaalt

tussen de stammen
krioelt de mier
als nijver dier

De zee golft op

en water neer
de regenton
gevuld met gier

Kom hef het glas

als ik u was
proef al het zout
van deze aarde

Verguld het leven

poets op wat roest
drink kolkend bloed
schat het op waarde

zes jaar

zes jaar

is een heel leven

zes jaar

wat zit nog in ’t verschiet

zes jaar

dat is wat wij weten

zes jaar

en meer

weten wij

niet

waarheid

de onzekerheid knaagt

aan de eeuwige glimlach

de witte tanden bloot

 

de woorden worden

op wegen gewogen

het falen uitvergroot

 

de gespannen boog

het uitdagen van

de peletonsdespoot

 

hij telt zijn zegeningen

en deelt de waarheid

slechts met de dood

leugen

gelogen

en

bedrogen

voor volk en vaderland

voor vrouw

en kind

ooit hebben zij jou

gemogen

gedragen

op handen

geklapt

gejuicht

voor die ene

grote

leugen

Eelde

Een vliegenier op Eelde

die zichzelf iets verbeelde

moest stil blijven staan

met een bom langs de baan

dat was wat hij ons mailde

Vught

Een paardenslager uit Vught

die mengde zo gaat het gerucht

zijn vlees met dat van de koeien

die beesten begonnen te loeien

daarna sloeg de slager op de vlucht

Ogen

de blik in zijn ogen

hij heeft iets gevaarlijks
de aantrekkingskracht groot

voor je het weet ben je dood

Was

kleuren komen soppend voorbij

kleding tolt
zoals de auto gisteren
voor mij

straks voeg ik de knijpers

erbij

Mijn gedachten

Het zijn

mijn gedachten

verpakt

in een vergiet

 

Vandaag

verschijnen

ze aan

de oppervlakte

 

Morgen

een nieuwe dag

waarop ik

vergeten mag

Het is het wachten waard

Bijzonder

of toch heel gewoon
een dagelijks ritueel

Het opstaan met de zon

de krant weer in de bus
jouw grijsblauwe ogen
en de ochtendkus

Mijn Maan komt op

en schijnt zijn licht
speciaal voor haar

En bij de wisseling

van de wacht
de fluisterende woorden
ze klinken zacht

Maar…

Het is het wachten waard

364 dagen

364 dagen

 

Eén stap gezet

in ’t nieuwe jaar

- heel vlug -

want voor je ’t weet

is nieuw voorbij

En oud

schrijdt verder

nog 364 dagen

lang