De kronkels in mijn hoofd
laten mij niet met rusthet gaat heel onbewust
er is iets weg - geroofd
En niemand die het ziet
maar als ze weer beginnendaar ergens diep van binnen
dan weet ik ‘t eventjes niet
Ik wil hard roepen: blijf
uit mijn buurt - het snauwenhet helpt als ik het schrijf
Maar nu een tijdje rouwen
en luisteren naar mijn lijfpas dan krijg ik vertrouwen
Er schreef reeds eerder een goede schrijver " kronkels". Zowel in vorm als inhoud heb je hem nu geëvenaard. En uiteraard raakt me dit meer..vriend
BeantwoordenVerwijderenJe hebt je gevoel wel heel mooi verwoord.Sterkte Opaijsbeer.
BeantwoordenVerwijderen