Toekomst

Ogen sluiten

voor de wereld

Goed en kwaad

gaan hand in hand

Nu ligt reeds

in het verleden

Jong wordt oud

Fel verbleekt

Vuurwerk schiet

richting sterren

Wie weet waar

de toekomst ligt

Liefde

Sein het

met de ogen

met de vingers

zonder geluid

zal de boodschap

overkomen

De waarheid

Dwaze oude mannen

Denken nog net als toen

Zij kennen geen fatsoen

Goed in ’t samenspannen

Het overheidsdenken

Blijft buiten ieders zicht

Niet geschikt voor het licht

Daarom deze wenken

Geef ze gewoon de hand

Tel je vingers wel na

En handel met verstand

De waarheid komt weldra

Niets kan mij nog krenken

Besef dat ik besta

Het kan niet stuk

Pikant wedje

In jouw netje

Hemels wonder

Zo zonder druk

Zeg wat let je

Geef dat zetje

Dompel onder

In het geluk

Sexy setje

In jouw bedje

Zo nu zonder

Het kan niet stuk

Noël

De wanhoop in de stem!

De tranen in de ogen!

De ster stond even stil!

Het feestkind in de doos!

Geluk is zo gevonden!

Waar gaat dit over?

Noél, zo is de naam - voor

wie het nog niet weet -

bij ’t vuilnis neergezet..

Voor haar is deze boom

in alle eenvoud opgetuigd.

Zijn we ontsnapt

Zijn we ontsnapt

Een vuurbol licht op

Gaan we die volgen

Het is Kerstavond

Klokjes klingelen

Lichtjes flikkeren

Ogen schitteren

Stemmen klinken

Luid in de nacht

Scherper van toon

Mensen verzameld

Ezel blijft binnen

Twee dagen Kerst

Nu van genieten

Blues uit de boxen

Winkels stijf dicht

Toch geen pakje

Onder de boom

Snert

Het is koud en kil buiten

Binnen welkomstkaarsjes

Paradepaardjes op een rij

De pan staat op het vuur

Heel zachtjes dikt de brij

Vandaag al voorproeven

De groene smaak is goed

Na een nacht nog beter

De winden geuren mee

Zin

Ontleed de zin
Ik heb geen zin

Boeren

De duurzaamheid

van deze tijd

Linksom of rechtsom

het groene denken

Bewegingsvrijheid

moet optimaal

De varkens mogen

niet vet gemest

De akkers schraal

zo zonder mest

Een lichte oprisping

bij dit bericht

De agrariërs boeren

niet langer goed

Glad

Geen tijd voor ochtendgymnastiek

Op glad ijs het evenwicht bewaren

Een gewaarschuwd mens vanuit de trein

ook de perrons kunnen glad zijn

Jongedame gebruikt de ellebogen

Een ander knipt de wimpers bij

De ogen worden aangezet

In haar spiegelbeeld tovert zij

Het is de maandagochtendblues

Het verkeer kruipt over de wegen

Op weg naar werk en school

Openbaar Vervoert vandaag een zegen

Kinderen hebben namen

Goochelen met gedachten

Niet om over te spreken

Dat is meer voor de leken

broeders die onsmakelijk lachten

De lange rokken opgetrokken

Eindelijk moeten zij zich schamen

Juist Kinderen hebben namen

Hen mag je in jezusnaam niet lokken

De kerk houdt zich overal buiten

Het instituut is weer eens waarde

loos De kerkorderangen sluiten

en bisschoppen keren terug op aarde

Naar mijn respect kunnen zij fluiten

Slechts openheid is wat hen bezwaarde

Een spel

Ik heb geen zin om ’t uit te leggen

Het wordt mij veel te veel allemaal

Daarom zal ik er niets van zeggen

En reageer slechts non verbaal

Ze zeggen dat ik depressief ben

En ook nog eens suïcidaal

Dat is iets wat ik sterk ontken

Het is gewoon een spel met taal

Kijk naar boven

Niet de sterren
maar de Maan wijst
mij de juiste weg

Onzichtbaar soms
verleidelijk
aan glans verloren

Maar altijd daar
waar hij behoort
in het middelpunt

Kijk naar boven
zie zijn volheid
laat je meeslepen

Niet onschendbaar
volg toch zijn naaM
en lees zijn verhaal

Hoogtijdagen

de das ging af
het witte boord verdween
handschoenen dragen
geen vuile handen
voetenvolk geveegd
de hoogtijdagen
voor criminaliteit

Mars en Venus

Het spook van de tijd

geest van alle eeuwen

Verborgen achter

het stalen masker

De maan groeit en krimpt

weer voor onze ogen

De zon barst uit haar voegen

Mars en Venus als

vaste zekerheden

Niets schijnt

De quote

Het schimmenrijk vloeit uit
van binnen naar van buiten
De as versnelt en stuit
De rotte plekken muiten

De kern van het besluit
zijn dromen zijn bedrogen
De waarheid komt nooit uit
dat is hem voorgelogen

Het offerbeest is dood
Daarom achtergelaten
ondanks de hongersnood

Nu prooi voor de veelvraten
Het eindigt met de quote
'Het volk in alle staten'

Het ei of het IJ

Standvastig

de steunpilaar

waarop dit

is opgebouwd

Nauwkeurig

onderzoek

door de meter

van dienst

Elke plekje

op de aarde

en in het water

is te vinden

Belanden bij

Columbus

na volgen van

de aanwijzing

De pijler naast de peiler

is gepeild en bepijld

Afscheid

Kom
Kom mee
Kom mee naar de overkant
Daar schijnt de zon

Laat
Laat me
Laat me niet alleen gaan
De bergen zijn zo hoog

Geef
Geef me
Geef me nu een hand
Samen stijgen we boven de wolken

Nou
Nou dag
Nou dag allemaal

Bestaat het

Dat ik je diep in de ogen kijk

en de kleur niet herken

Dat de zon opgaat voor niets

en ik mij brand aan het ijs

Dat ik de Maan zie schitteren

in de ijskoude zee

Dat ik droom van haar vaten

en verstrikt raak in het net

Dat de regenbooggoudpot

al lang geleden is geleegd

De dovemansoren professioneel

gespitst zijn op ogen

Dat mijn hart twee rondes

overslaat voor de gong gaat

Bestaat dat echt allemaal?

Gevuld met tranen

Hoe anders

is het leven

Geschreven

Woorden nu

zonder betekenis

De doodse blik

naar binnen

Herschreven

Het verhaal

vol eenzaamheid

Vasthouden

slechts heel even

Herbeleven

Dat ogenblik

van onzalig geluk

Het stuwmeer

gevuld met tranen

Verweven

Aards slijk

zonder zielenrust

Hoe anders

is het leven

Geschreven

Woorden nu

zonder betekenis

vals

Ik hoor

het krassen

van de kraai

‘Zing ik te hard’

vraagt zij

- Nee vals –

zo vals

Fluisterzacht

De luide bromtoon

blijft steken ergens

tussen de haartjes

Zij perst en vecht

glipt alsnog door

het aangeboorde vlies

De hamer en het aambeeld

doen hun werk maar half

Luid kloppend voor jou is

fluisterzacht in mijn oren

Mist

Lichtjes op steeltjes

als ogen in de nacht

drijvend op wolken

Vlagen zonder wind

aan flarden gescheurd

doorrazend verkeer

Mistbanken hechten

zich aan het brein van

gewaarschuwd mens

De kaarsjes branden

Voorzien op mij

Ik zie het gevaar
in de twee ogen
Ze razen op mij af
Ik kan hen niet ontwijken

Ze loeren al van verre
hebben 't voorzien op mij
Ze breken in de mist
Lichten op in 't duister

en glijden
gelukkig
mij voorbij

Begrip

Begrijp het
Begrijp het
niet verkeerd
Ieder woord
Ieder woord
over jou
komt uit de pen
in mijn hand

Ik houd de pen
in mijn hand

In de greep
In de greep
van het doen
Ik kan het
Ik kan het
nog een keer
overdoen

En nu samen
met jou

Ik

Ik kijk niet

want dan zie ik

niet

wat ik niet wil

zien.

De angst

in mijn ogen

ontbreekt

maar zet zich in

’t hoofd.

Ik hoor niet

het geluid dat

krijsend

de weg naar buiten

zoekt.

Nieuwsgierig

Het groot genot
verhaal van de apostel
de ruggen bloot
de voeten groot
de os tussen de mensen
het kind in de moederschoot

Nieuwsgierig naar de uitkomst?
't Was na Jezus dood

De rots

Jij bent erbij
Jij hoort erbij
Hoe kom je daar nu bij?

De schandvlek
oplichtend
uit de gewelven

Gezichten
Getekend
voor altijd

De rots waarop
de kerk bouwde
is driemaal liegen
op een rij

De blonde doodt

De tanden bloot
het bloed geroken,
geproefd, beproefd
in het gevecht

De meute schrikt
en gromt met open bek

Onderdanigheid,
aan moed ontbroken;
de staart tussen de benen
staart omhoog

De blonde doodt
Wie houdt hem tegen?

Tuin

Zo oneigenlijk groot

het groene grasvveld met

daarin de twee bomen.

Het malse gras kriebelt

aan de billen, bloot

wachtend op de teil.

Aan de zomer lijkt

geen einde te komen,

de zon schijnt er voor mij.

En dan ineens is alles

anders, één boom

ontrukt uit onze tuin.

De madeliefjes willen

niet meer bloeien,

rozen krijgen een knauw.

De herfst doet haar

intrede, de mist dringt

door tot onze botten.

De teil verdwijnt uit

het leven; het huis

verdwijnt uit zicht.

De tijd heelt vele

wonden maar die tuin

staat mij nog altijd bij.

Weemoed

Gelaten

laat ik alles ogenschijnlijk gaan.

De pijn zit diep

van binnen.

Die ogen vol emotie

laten mij niet los.

Voor stilte om mij heen

heeft zij gekozen.

Vol weemoed

denk ik aan die dagen.

Op armafstand

met vingertoppen aangeraakt.

De klassieken

blijven altijd boeien.

De kunst

van de eigen smaak.

Zoals dit verhaal

met zijn open eind.

Hij zwijgt

Verscholen in het bos

tussen de hoge bomen

Zo ergens tussen ’t mos

Daar is hij toen gekomen

Het was wat onverwacht

Er werd over gesproken

Haar handen waren zacht

Een vleugje citroen geroken

De kranten vol verhalen

Een vinger in de pap

Wie gaat de tol betalen

Het vel zit wel wat krap

Hij zwijgt in alle talen

en dat is nou net de grap

Spierballentaal

Ik wijs jou aan
en jij moet weg
Niets aan te doen
Ik mag jou niet

De blik op zwart
Gesprek verhard
Spierballentaal
uit Wilders mond

Zo dominant
Geen overleg
Gewoon Naar mijn
pijpen dansen

Congres blaft hard
Fractie luistert
en wordt geaaid
door liberaal

Een traan flonkert
langs Mauro's wang
Geslachtofferd
en o zo bang

Paddestoelen

Groot en klein

Half onder ’t blad

Gestapeld of alleen

In ’t geel of rood

Ook wit en zwart

en spikkelbaar

Hoog op zijn stam

of juist er tegenaan

Erin vergroeid

of omgevallen

Soms aangevreten

Ik kom ze tegen

diep in het bos

ook langs de kant

En ieder heeft

een echt verhaal

Ik ga op zoek

naar de vertaler

Vergeten (2)

Er gaat een lampje branden
op mijn privédashbord

De maan gloeit op

Ik weet het weer

Het grote vergeten
aan vergetelheid ontrukt

Vergeten

Vergeten

Vergeten

 Vergeten

Wat zegt U?
Sorry, niet meer over nagedacht!

Heb ik dit toegezegd?

Oeps, helemaal vergeten!

Maak het waar

Troostrijk de woorden
die lang nagalmen,
de echo van mijn geest

De foto's, beelden
van alle plaatsen
waar ik met jou ben geweest

Het bijeenrapen,
het schrapen van,
om te komen tot dit feest

Laat het niet bij woorden
alleen, maak het waar
smeek ik aan elk die dit leest

Doen

Niet ellenlang miauwen.

Handen uit de mouwen.

Gewoon doen!

De maatschappij verhardt.

Hand over het hart.

Gewoon doen!

Niet stelen van de armen.

Help elkaar verwarmen.

Gewoon doen!

Praten over helpt niet.

Een knuffel, een zoen.

Gewoon doen!

Veilig

Veilig is gewoon een woord
Heilig is wat erop rijmt
Stroop zo zoet als honing
Langzaam naar benee

Raten, praten, graten
Vissen uit de vijver
Wissen die ene krul
Of heb je geen benul?

Schrik als draad gespannen
Schik omdat het lukt
Nood als nieuw geboren
Negen maanden in de kluis

Oh Griekenland

De Albanezen en de Garen

zijn vertrokken met het geld.

Geen hogere belasting

voor eilanders, dat telt.

De Duitsers en de Engelsen

kwamen zonder hun geld.

De Hollanders, hun zegeningen

hebben ze weer wel geteld.

De Grieken uit de bovenlaag

zitten op een anders geld.

Het grote aantal ambtenaren

wordt vandaag opnieuw geteld.

De speculanten spelen op

de beurs met het geld.

Oh Griekenland, Oh Griekenland

op jou ben ik gesteld.

Kind van de rekening

Voor alle kinderen

De gave om te geven

Ze waren nog zo klein

Maar dat was toen

Tijden veranderen

Kind van de rekening

Er is nog veel te doen

Lammy

Geen klokkengebeier

of de simpele vraag

om een minuutje stilte

Maar wel…

Gedachten gaan naar toen

Wie heeft nog meer

gedacht aan jou

Vandaag?

Versteende woud

De dorheid van dit land
waar de woudreuzen groeiden.
Ze zijn er ooit verbrand
en afgedekt met dikke lagen as
uit eeuwenoude vulkaanmonden.
Zo ontstond een gloednieuw ras
van bomen bijna uit steen gehouwen,
waar mensen massaal naar komen kijken.
Er zijn er die het niet vertrouwen
en dat ook duidelijk laten blijken.
Ik vertrouw op wat ik zie en hoor,
en besef wat dit land hier toen verloor.

Banaal

'U bent de grote gedoger'

De vinger priemt naar links
Niets anders meer te zeggen
Niet bereid iets uit te leggen
Nee, alles gaat even slinks

'U bent de grote gedoger'

De kracht van de herhaling
Uit een veel te grote mond
Niet dat ons ooit iets bond
Maar daaraan heeft hij maling

'U bent de grote gedoger'

Al zijn wisselgeld verspeeld
Slechts diehards die hem volgen
De rest roept heel verbolgen
Dat hij de natie keelt

'U bent de grote gedoger'

Zijn grappen zijn banaal
Vanachter een brede rug
Roept hij nog eenmaal vliegensvlug
Aan 't eind van zijn verhaal

'U bent de grote gedoger'

Nazomeren

De stem slaat over
de schrik in de benen
De schittering in
dichtgeknepen ogen
Het gefilterde licht
Opstaan met de zon

Een droom?
Werkelijkheid?
Nazomeren op Mytilini

Overwegen

Gestapeld staal op staal
Piepende wielen
door groen landschap
langs en over water

Doorschijnend truitje
haartjes fijn gekapt
eReader in de handen
de blik op onaardig

Massavervoerder
met voors en tegens
Geen vast overwegen
slechts alternatief

Dichtbij

Gesproken en
geschreven woorden
Schofferend door
wie niet wil horen
Het overkomt ons
vandaag of morgen
Het is Dichtbij
en staat veraf van mij

Zaad

Geen nerf

Geen blad

Geen twijg

Geen tak

Geen stam

Geen boom

Het kwaad

Met wortel en al…

Gerukt uit de bodem

tevergeefs

Het zaad is gezaaid

Beloning

Het veld ligt leeg

Volledig verlaten

na de late oogst

Het graan geplet

De wind speelt met

het waardeloze kaf

Onze versluiering

De lucht verliest

haar helderheid

De grote niesbui

Allergische reactie

op het genieten

De volle goudpot

Aan de einder

staat de regenboog

Liefdevolle beloning

Jouw zachte lippen

raken mijn baard

Achilleshiel

Ik houd mijn adem in.

De stem verdrinkt

in diepe droefenis.

De tijdwijzer ijlt

voorbij mijn schaduw.

Dag dromen volgen haar.

Schreeuw over het randje.

De kloof verwijdt zich,

verwijt stapelt op de ziel.

Wat doe ik hier anders

dan mijn dagen slijten?

Eenzaam de achilleshiel.

Het onweer

Stil,

hoor je dat geluid,

dat geluid van stilte.

En dan…

heel langzaam, voel,

de wind trekt aan.

Blad,

stil, geritsel, zachtjes

en het wordt luider.

En als…

een donderslag, nee

niet bij heldere hemel.

Tijd ontbreekt

De klok hangt aan de muur

Het is voor korte duur

Hij slaat slechts ieder uur

En raakt snel overstuur

Minutenwijzer ontbreekt

Dat is iets wat toch steekt

De onrust die dat kweekt

De tijdzone verbleekt

Ik wend mij tot de hoge toren

De beiaard komt de rust verstoren

Het minutenspel gaat zo verloren

Toch voel ik mij al snel herboren

En kan ’t getik daar bijna horen

’t Zit allemaal tussen de oren

Balans gezocht

Het evenwicht tussen goed en kwaad

Iets om eens over na te denken

De woorden vinden, raad en daad

Bediend worden op je wenken

De tijd schrijdt voort, het wordt al laat

Niemand in staat om jou te krenken

Zelfs aan het complete dictaat

Zullen we geen aandacht schenken

Maak het niet mooier dan het is

Geen liefde op het eerste gezicht

’t Heeft een andere betekenis

Aan niemand ook maar iets verplicht

Balans gezocht, geen erfenis

Alsof dat ook maar iets verlicht

afgelopen

op de straat

gegooid

voltooid de steen

opgepakt het is zo laat

De soldaat omarmt mij

Het vuur verwarmt mij

De bank verarmt mij

schoppen naar

maatschappij

het tij valt niet te keren

de ogen waarin ik staar

Foute waren aanprijzen

Schuldigen aanwijzen

Zij wonen in paleizen

binnenstad

platgebrand

autoband afgelopen

heb het helemaal gehad

Zacht was zijn vacht

Leefwereld verstoord

IJsbergen smelten

Spitsroeden lopen

Met man en macht

Camera’s klikken

’t Komt onverwacht

Wild om je heen

IJsbeer slaat terug

Zacht was zijn vacht

Bittere smaak

Bier uitgeschuimd

De tap staat droog

In zak en as;

de kroegbaas

zonder klanten

De bittere smaak

krijgt de overhand

Horeca uitgerookt

Verantwoording

Ik werp de eerste steen

Grote kringen om mij heen

Verantwoording  draag ik

alleen voor mijn eigen daden

Ik haalde de trekker niet over

Regen

Een solodans met

duizenden druppels

Geen ontkomen aan

wals over de straat

Vocht dringt door

tot onder de huid

Het humeur daalt

met wassende water

Alleen de vissen

zijn in hun element

De stilte ruist

Het gevoel is weg

en niet voor het eerst.

Ik mis de kracht

om haar te troosten.

Duw weg – nog verder weg.

Weg is het gevoel van trouw.

Haar tranen stromen

Snikken, schouders schokken.

Vermoeidheid bedekt mij

als een warme deken.

Droombeelden nemen mij

mee naar de overkant.

De stilte ruist.

Niets om in te pakken.

Spontaniteit, kern van het betoog

De ochtend gloort, gaat

over in de mist van woorden.

De nacht braakt – realiteit.

Bij het opkomen van de zon

Bij het opkomen van de zon

Mijn adem, vingers, heel mijn wezen

maakten deel uit van jouw bestaan,

niets kan mij daarvan genezen,

dat is ons beider lot voortaan.

Jouw adem stokte in de morgen

bij het opkomen van de zon.

Niemand meer om voor te zorgen

zoals jij dat altijd kon.

Je zoon en man waren voorafgegaan

naar een nieuw en ander leven.

Je middelste en dochter staan

soms bij jou, stil, heel even.

Dan wil ik dingen anders doen.

Ik voel me zo gebonden

Nog een keer voelen, die natte zoen.

Nee, de tijd heelt niet alle wonden.

Eentje wordt er nog vermist

Rimpelloos de overgang

van het water naar het land

Vaste grond heeft overhand

al duurt dat nooit erg lang

Het zonnebed al op een steen

gevolgd door sprong in 't water

’t gekwaak bewaard voor later

De dril moet ergens heen

Uit de vijver opgevist

Naar de moederschoot gebracht

Eentje wordt er nog vermist

Het visje zwemt daar zacht

mengt zich in geen enk’le twist

’t Is de ooievaar die wacht

Bekaf

De tranentrekkers

galmen door de straten.

De kraaien vliegen op.

De merels strijken neer.

Bekaf uit volle borst

te Grave

- op handen - gedragen.



In mijn gedachten

Jouw blonde haar

zo lang en zacht.

Het knokig lijf

de tanden hard.

De kus blijft hangen

in mijn gedachten.

De handen smal

de rokken kort.

De borsten klein

het afscheid zot.

Jouw beeld voor eeuwig

in mijn gedachten.

De zoektocht duurt

al jaren voort

en niemand heeft

jou meer gehoord.

Ik zie jou lopen

in mijn gedachten.

Dag

Die ene dag in ’t jaar

dan zijn wij hier

en jij bent daar

Gescheiden, en toch bij elkaar

Die ene dag die is vandaag

Ik kijk omhoog

en jij omlaag

En altijd weer die ene vraag

Stel, je kon het overdoen

Samen leven

zoals toen

Of is dat enkel tijd verdoen

Het is iets wat ik niet bepaal

Het is jouw en

ook mijn verhaal

Een afscheid, nou dag allemaal

Veertien

De Ruiter – Geest en Verderf –

zit in materie, in de mens.

Het leeft met één gedachte: de wens.

De kracht van het kwaad. Verwerf

de zwakheid, pijnig de mens en kerf

de ziel. Steek alle liefde in de hens.

Omarm het zwart – de haat – wel zo intens

dat al wat goed is bezwijkt. O sterf

gij beest. Verdwijn, terug naar de hel.

Daar is uw plaats. De open deur

wordt nu gesloten. Het lukt, wonderwel.

Bevrijding, doorbreken van de sleur.

Nog eenmaal klinkt – zachtjes rink’lend – de bel.

Wat resteert? De bedwelming door rozengeur.

Gebroken

Gebroken

Het blauw en wit

hoog ingeschaald

De Godentroon

Zo wankel op

verlaten top

De trotse Griek

op ’t hart getrapt

Verdwaald in

Euroland

De welkomstdrank

De open deur -

symbolisch –

weggegooid

Een scherf alleen

Kri-Kri

beschermd

Kretenzer geit

in ’t wild geboren

hoog op de rotsen

niet opgespoord

in Samaria-kloof

geschoten

vlakbij Sellia

Kakomouri

niets is

niets is wat het lijkt

een grijze massa

een grijze rotsmassa

met hier en daar

- verspreid -

een stukje groen

wandelend

rond de berg

de berg Kakomouri

geniet ik van

de bloemenpracht

met hier en daar

- verspreid -

een stukje rots

Roustika

Het weefgetouw staat in een hoek

Kleedjes hangen aan de wand

Van katoen, wol en van kant

En op de tafel ligt een boek

Zij is de bewaarster van de kerk

Bewaart de sleutel in haar zaak

En opent de deur tot vermaak

Dat is haar dagelijkse werk

Panaghia-kerk die ik bekijken mag

Met mooi beschilderde wanden

Ik zag die op een prachtige dag

Toen wij in Roustika belandden

Op mijn gelaat verschijnt een lach

En zij ontbloot haar oude tanden

aanwezig

fluitende mannen

- bouwvakkers –

als JIJ voorbij schrijdt

JIJ bent je roeping

misgelopen

De botter

In het darp gaat al lang de mare

Hier heeft de botter nog gevaren

Bij Schaap is-tie ooit gebouwd

En aan de visser toevertrouwd

Hij glijdt weer langs de pier

Zonder schol voor het plezier

Zo teer

heel klein

het leven

vatbaar en

gewenst

voel je maar geborgen

vreugde boven zorgen

voor de dag van morgen

geliefd

zo teer

het lange

wachten

De dood

Met de dood in de schoenen

het blazoen nog opboenen.

Een zelfmoordenaar hier

voor zijn volgers vertier.

Voor gelovigen een beest

door het westen gevreesd.

Leeft voor dood en verderf

ofwel: Geloof in mij of sterf!

Eerst in grotten verscholen

verjaagd uit zijn holen!

Gaan leven tussen muren

zonder bezoek van buren.

Na jaren toch gevonden

en door kogels verslonden!

Wat brengt de dag van morgen?

Vreugde of grote zorgen?

Staan de maagden te wachten

of wacht hem verkrachten,

omdat de baas van ’t terrorisme

zich in het hiernamaals vergiste?

Dag van het rood

Het rood van de liefde

            de liefde voor jou.

Het rood van de rozen, de tulpen, de asters.

De talloze bloemen die staan in jouw tuin.

Het rood van het bloed

            het bloed voor jou.

Het rood stroomt door jouw aderen

en is vermengd met dat van mij.

Het rood van vergeving

            vergeving door jou

Het rood bindt ons door dik en dun, samen.

De hand over het doorbloede hart.

Het rood geeft energie

            energie voor jou.

Het rood laat mij weer opleven

uit de spelonken van mijn brein.

Het rood van de arbeid

            de arbeid voor jou.

Het rood van het socialisme

en niet alleen op 1 mei.

Vlinderen

Zo fraai omlijst

het beeld van de zon

Meeuwen zeilen

hoog boven water

Zeilboten scheren

op weg naar de haven

Het dijklichaam

keert zich tegen de zee

Het gras hunkert

naar de ochtenddauw

Vlinderen

in de Volle Maan

Onderzoek

Wroeten in de aarde

omdat hij daar bewaarde

wat verging.

Geen potten, geen scherven

die konden bederven,

maar rotting.

Het laat volledig onverlet

waar de tanden in gezet

Bodem is omgewoeld

heeft er gekrioeld

van maaien

Dit is wat ik ervaar;

mijn onderzoek is naar

de haaien.

Laat het los

Laat het los, niet meer aan denken.

De wereld verandert er niet door.

Pak je boeltje op, ga er helemaal voor.

Pluk die roos, bedien haar op haar wenken.

Inspiratie komt uit kleine dingen.

Kijk om je heen, zij lijkt oogverblindend,

exotisch, erotisch, spannend, opwindend.

Is slechts geïnteresseerd in twee ringen.

De dagen kruipen langzaam voorbij

als je niet vol van de liefde bent.

Besef, zij staat vooraan in de rij

en voor wie mij maar een beetje kent,

weet dat ik preek, spreek over WIJ

in de hoop dat zij, ook mij verwent.

Maagdelijk

Een late streep op weg

Naar waar wij toekomst zoeken

Verstopt in verre hoeken

Uit angst voor domme pech

Het zweet op haar gelaat

Drupt zachtjes tussen borsten

Voor mannen blijft het dorsten

Dat één knoop opengaat

Hoe sierlijk zwemt de zwaan

In het licht van volle maan

Zij is de dans ontsprongen

Beweren boze tongen

Maagdelijk wit het kleed

Geen aandacht aan besteed

.

Voorjaar

Ademstoot zucht

Felblauwe lucht

Zonlicht verwarmt

Liefde omarmd

Terrassen vol

Hart slaat op hol

Torenlange benen

Heel fraai beschenen

Ogen die rollen

Bierbuiken bollen

Hoge hakken hollen

Voorjaar dus feesten

Simpele geesten

Worden straks beesten

Tegenstellingen

De opeenstapeling van woorden

Vormen zomaar opgelicht

Iets waar mensen zich aan stoorden

Daarvan word ik nu beticht

Heldere momenten vloeien samen

Tot verdoemde gelijkenis

Wilde plannen om voor te schamen

Schamel deklaagje vernis

Eilanden in de Grote Oceaan

Als die ooit bestonden

Middelpunt van Ons Bestaan

Verklaar de opengereten wonden

Tegenstellingen voldaan

Geen passie om het af te ronden

vertrouwen

Even laten horen

Een krachtig woord

trouw en ver

Trek

Op een dag

Treurig hij/zij

rouwt en ver

Rek

Nooit aan gedacht

Het kan anders

ruw toveren

Met woorden

De basis blijft

Altijd hetzelfde

vertrouwen

Gek

Genoeg

Het rommelt al enige tijd.

Waar komt dat toch vandaan?

Hoort het bij ons bestaan?

Op weg naar de vergetelheid?

De winters beginnen vroeg

Het voorjaar warm en droog

Het hoeft toch geen betoog

De natuur zegt echt – genoeg

Niet alles hier volstouwen

Maar elders het idee doordouwen

Nog meer wegen en gebouwen

Koekoeksplan wordt uitgevouwen

Ei gelegd – het is zo gebeurd

Eigen nest wordt niet besmeurd

Het is Lente

De zonnestralen reiken helemaal tot de aarde

Voor boom en planten hebben zij hun waarde

De zangvogeltjes zijn volop in de weer

Met nesten bouwen van takjes en een veer

De schoffel trekt de harde kleibodem los

De terrastegels ontdoen van hardnekkig mos

Daarna struiken op voorjaarslengte snoeien

Zodat ze later in het jaar weer volop bloeien

Nog even en de wijzer mag een uur vooruit

De reebok schrikt omdat er iets bewoog

Het eerste kievitsei is een gewilde buit

Aan de avondhemel klimt de gele bol omhoog

Mijnheer uil stelt zijn jachtpartij nog even uit

Het is Lente – vandaar dit eigentijds betoog.

Kamp Almere

de ouders ooit hier gekomen
weggeplukt van hun eilanden
voor zes maanden weg dromen
in hutjes met dunne wanden

een terugkeer bleek niet mogelijk
gedachten bij de geboortegrond
geen liefde maar verstandshuwelijk
plek waar de volgende wieg stond

de Huizer is de naaste buur
het kamp in 't bos niet aan de ree
de kinderen volgen hun natuur

zij strijden met hun ouders mee
verblijf hier is van lange duur
de taal begint met ja en nee

Barcelona in maart

Donkere dagen van maart

Museum is op dinsdag dicht

Wanorde voor de deur gesticht

De kluizenaar die naar ons staart

Barcelona buigt onder de regen

Druppels worden hagelstenen

’t Volk neemt alras de benen

naar de barretjes in de stegen

Het vuil spoelt van de straten

Licht en onweer in de lucht

Houdt de flitsen in de gaten

Het is werkelijk geen gerucht

Daar waar de mensen over praten

Barcelona in maart het lijkt een klucht

Het familiediner

Het zijn valse sentimenten

opgeroepen door het geloof

Het gaat louter om de centen

De cijfertjes moeten omhoog

Een taart, een kaartje, een briefje

Een oproep om te komen eten

Ik was jouw helemaal vergeten

Ook hierbij geldt: je grieft me

Ik kan het niet langer aanzien

Heb daar echt niets te zoeken

Het eindigt altijd met gegrien

‘k Verstop me liever in de boeken

Dan te wachten op misschien

Om daarna heel hard te vloeken

De generaals

Links, rechts. Links – rechts

marcheren de partijen op.

Steeds verder verwijderd

van het front; de burger.

Pelotons – Halt!

Rechtsomkeert – Marsssjjjj.

Mijn stem gaat ook

verloren in het geweld.

De generaals kijken

niet naar een dode meer

of minder; zij bepalen

weer waar u mag staan.

Stemmen

Rood voor de ogen

Zo vaak bedrogen

Door blauw en groen

Paarse plekken

Bruin mag verrekken

‘k Weet wat te doen

Motivatie

Extra motivatie

Opgeroepen emotie

Devotie gevraagd

Toenadering gewaagd

Schrijnend geval

Stuitend gebral

Toegang beletten

Verleende gunst

Ongeletterde kunst

De zinnen verzetten

Schending

De handen zijn gewassen

met zand en olie

uit eigen bodem.

De grote leider

zelf benoemd erkent

geen eigen schuld.

Geen enkele piëteit

ook, slachtoffers

in graven, rij na rij.

Martelaarschap

aangekondigd;

schending van geloof.

Alexander de Groote

De adelaar zweeft hoog door de lucht

Geen groter goed dan vaderland te eren

Nog hoger rijken scherp gepunte speren

De vleugels uitgestrekt in volle vlucht

Paardenhoeven roffelen op rode aarde

Schilden schitteren nog in het zonlicht

De overmacht is groot maar niet gezwicht

De leeuwenmoed blijkt hier van waarde

Knotsen zwaaien, zwaarden haken in elkaar

De loftrompet wordt voor hem geblazen

De koningskroon gaat af voor het altaar

De ogen die de mensheid doen verbazen

Echter, wat is van alle verhalen waar

Alles geloven is slechts iets voor dwazen

Onderdrukkers afgedropen

Als een vloedgolf niet te stuiten

Raast het protest door het oosten

De massa hier wil al proosten

Maar kan ’t leger niet terugfluiten

Doden vallen op de pleinen

Jong en oud gaat er onderdoor

Ze hebben het erover voor

Onderdrukking ondermijnen

Plotsklaps is het afgelopen

Menigte staat nog overeind

Onderdrukkers afgedropen

Wordt overal al doorgeseind

Rest van wereld mag ook hopen

Dat vredestsunami niet kwijnt

Zege smaakt niet goed

Wie leidt het gevecht

Jongeren in opstand

Waar is het verband

Volk schreeuwt om recht

Is al te lang geknecht

Gaat niet aan de kant

Vecht met zijn verstand

Strijd is nu beslecht

Mubarek toch gegaan

Mensen lang geknoet

Met hun lot begaan

Hoop gericht op voorspoed

Helaas er is geen baan

Zege  smaakt niet zoet

Massa beklijft

Het plein loopt vol

Drommen mensen

Chaos verwensen

Leeghoofd op hol

Angstzweet breekt uit

Voortgang beperkt

Revolte versterkt

Toegangsdeur sluit

Hersens inslaan

Tegenstand blijft

Dictator verstijft

Massa beklijft

Protest weerstaan

Besluit niet te gaan

Martin Vos

Vandaag geen wederhoor

Het veel te jonge leven,

echt alles gegeven.

Een vlucht teveel voor

Volk en Vaderland

Een naam onttrokken

aan de vergetelheid,

voor eeuwig vastgelegd.

Onnodig, laten lokken,

door onverschrokkenheid,

uit zwarte water opgedregd.

Op monument beland.

Dagelijkse kost

De wind op de oren

Toonbeeld verstoren

Krachten aanboren

Voelt zo verloren

Dagelijkse kost

Eindelijk verlost

Herboren

Het gewicht van al die dagen

Wil ik niet langer dragen

Er zijn nog zoveel vragen

Om de waarheid echt te schragen

Mijn missie lijkt voor u verloren

Dat komt omdat u niet wilt horen

Dat beeld wil ik zo graag verstoren

En daarna kom ik terug – herboren

Schoonheid

De leeftijd voor…

Het drankje op tafel

Genieten van hem

De muziek van toen

Mooie grijze haren

De kraaienpootjes

Het maatje meer

Hier kan geen rouge tegenop

Schoonheid zit van binnen

Betekenis

De goede raad

mij gegeven

Opgeslagen

in het hoofd

De zinnen snel

gelinieerd

voor de bron is

opgedroogd

Letters dansen

voor de ogen

Samensmelting

inhoudsloos

Betekenis

onvoorspelbaar

Voor de lezer:

word niet boos